- nadbiec
- a. nadbiegnąć dk Vc, \nadbiecbiegnę, \nadbiecbiegniesz, \nadbiecbiegnij, \nadbiecbiegł, \nadbiecbiegła, \nadbiecbiegli, \nadbiecbiegłszy - nadbiegać ndk I, \nadbiecam, \nadbiecasz, \nadbiecają, \nadbiecaj, \nadbiecał1. «przybyć biegiem w odpowiednim momencie, bardzo szybko nadejść; przybiec»
Byłby utonął, ale nadbiegli ratownicy.
Nadbiegła gromada dzieci.
2. «o zjawiskach atmosferycznych, chmurach itp.: tocząc się, sunąc zbliżyć się szybko, dotrzeć do określonego miejsca»Nadbiegające fale.
Chmura nadbiegła nad wieś.
3. «o głosach, dźwiękach itp.: dotrzeć, dobiec z pewnej odległości»Z oddali nadbiegły dźwięki trąbki.
Słownik języka polskiego . 2013.