- nadepnąć
- dk Va, \nadepnąćnę, \nadepnąćniesz, \nadepnąćnij, \nadepnąćnął, \nadepnąćnęła, \nadepnąćnęli, \nadepnąćnięty, \nadepnąćnąwszy rzad. nadeptać dk IX, \nadepnąćpczę (\nadepnąćpcę), \nadepnąćpczesz (\nadepnąćpcesz), \nadepnąćdepcz, \nadepnąćał, \nadepnąćany - nadeptywać ndk VIIIa, \nadepnąćtuję, \nadepnąćtujesz, \nadepnąćtuj, \nadepnąćywał, \nadepnąćywany1. «stąpając przycisnąć, przygnieść coś stopą; nastąpić na kogoś, na coś; przydepnąć»
Nadepnąć komuś na nogę.
Nadeptać robaka.
W tłoku ktoś nadepnął mi na odcisk.
◊ pot. Nadepnąć (nadeptać) komuś na odcisk, na odciski «dokuczyć komuś boleśnie, dotknąć kogoś w czułe miejsce, czuły punkt, urazić»◊ Słoń komuś nadepnął na ucho «ktoś nie jest muzykalny, nie ma słuchu»2. tylko: nadeptać - nadeptywać «chodząc zostawić ślady stóp, nawnosić na nogach brudu, błota; nabrudzić nogami, zadeptać»Wytrzyj dobrze buty, bo mi nadepczesz.
nadeptać się pot. «spędzić dużo czasu na chodzeniu, nachodzić się, szczególnie w celu załatwienia czegoś»Nadeptała się, zanim kupiła to lekarstwo.
Słownik języka polskiego . 2013.