- nastąpić
- dk VIa, \nastąpićpię, \nastąpićpisz, \nastąpićstąp, \nastąpićpił - następować ndk IV, \nastąpićpuję, \nastąpićpujesz, \nastąpićpuj, \nastąpićował1. «stąpnąć, nadepnąć na kogoś lub na coś»
Nastąpić komuś na nogę.
Nastąpić na suchą gałązkę.
◊ pot. Następować komuś na pięty «iść tuż za kimś; chodzić za kimś natrętnie, aby mu o czymś przypominać, do czegoś go przynaglać, żeby go śledzić»2. «pojawić się w kolejnym porządku, odbyć się, wydarzyć się itp. po czymś innym»Wypadki nastąpiły szybko po sobie.
Po odczycie nastąpiła część rozrywkowa.
3. «dojść do skutku, zajść, zdarzyć się, nadejść, nastać»Nastąpił pokój.
Nastąpiła śmierć.
Prędko nastąpił wyjazd.
4. przestarz. «natrzeć, zaatakować»Cofał się przed następującym na niego nieprzyjacielem.
Słownik języka polskiego . 2013.