nadwerężać — → nadwerężyć … Słownik języka polskiego
przeforsować — dk IV, przeforsowaćsuję, przeforsowaćsujesz, przeforsowaćsuj, przeforsowaćował, przeforsowaćowany przeforsowywać ndk VIIIa, przeforsowaćowuję, przeforsowaćowujesz, przeforsowaćowuj, przeforsowaćywał, przeforsowaćywany 1. «przeprowadzić coś wbrew… … Słownik języka polskiego
nadwerężać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}nadwyrężać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadwerężaćam, nadwerężaća, nadwerężaćają, nadwerężaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– nadwerężyć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}nadwyrężyć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadszarpnąć — dk Va, nadszarpnąćnę, nadszarpnąćniesz, nadszarpnąćnij, nadszarpnąćnął, nadszarpnąćnęła, nadszarpnąćnęli, nadszarpnąćnięty, nadszarpnąćnąwszy rzad. nadszarpać dk IX, nadszarpnąćpię, nadszarpnąćpiesz, nadszarpnąćszarp, nadszarpnąćał,… … Słownik języka polskiego
nadwerężenie — n I rzecz. od nadwerężyć … Słownik języka polskiego
nadwyrężyć — dk VIb, nadwyrężyćżę, nadwyrężyćżysz, nadwyrężyćręż, nadwyrężyćżył, nadwyrężyćżony nadwyrężać ndk I, nadwyrężyćam, nadwyrężyćasz, nadwyrężyćają, nadwyrężyćaj, nadwyrężyćał, nadwyrężyćany, → nadwerężyć … Słownik języka polskiego
popsuć — dk Xa, popsućpsuję, popsućpsujesz, popsućpsuj, popsućpsuł, popsućpsuty 1. «zniszczyć, uszkodzić coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; zepsuć» Popsuć maszynę. Deszcze popsuły drogę. Dziecko popsuło wszystkie zabawki. ◊ Popsuć (sobie)… … Słownik języka polskiego
przedźwigać — dk I, przedźwigaćam, przedźwigaćasz, przedźwigaćają, przedźwigaćaj, przedźwigaćał, przedźwigaćany rzad. «przenieść z trudem coś ciężkiego z jednego miejsca na drugie» przedźwigać się rzad. «nadwerężyć się dźwiganiem; podźwigać się» Przedźwigał… … Słownik języka polskiego
przesilić — dk VIa, przesilićli, przesilićlił przesilać ndk I, przesilićla, przesilićają, przesilićał, tylko dk, rzad. «na skutek nadmiernego wysiłku nadwerężyć, przemęczyć, przeforsować» Przesilony koń. przesilić się przesilać się «przejść przez punkt… … Słownik języka polskiego
przetrącić — dk VIa, przetrącićcę, przetrącićcisz, przetrącićtrąć, przetrącićcił, przetrącićcony 1. pot. «nadwerężyć, uszkodzić jakąś część ciała przez uderzenie; rozbić, zwichnąć, złamać itp.» Przetrącić sobie nogę. Przetrącić komuś kamieniem rękę. 2. pot.… … Słownik języka polskiego
