popsuć — komuś szyki zob. szyki … Słownik frazeologiczny
popsuć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. psuć (się) {{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mieszać – pomieszać [popsuć, poplątać i in.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}{{stl 7}}szyki {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mieszać – pomieszać [popsuć, poplątać i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}szyki {{/stl 13}}{{stl 7}} utrudniać komuś coś, przeszkadzać w czymś, uniemożliwiać realizację jego zamierzeń, planów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zła pogoda pomieszała szyki organizatorom pokazów lotniczych. Popsuć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psuć się – popsuć się, zepsuć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się bezużytecznym, przestawać pełnić swą funkcję; niszczyć się, uszkadzać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Urządzenia tej firmy często się psują. Radio się zepsuło. W czasie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zepsuć — dk Xa, zepsućpsuję, zepsućpsujesz, zepsućpsuj, zepsućpsuł, zepsućpsuty 1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć» Zepsuć instrument, maszynę, samochód. Deszcz zepsuł drogę. ∆ Zepsute jedzenie, produkty… … Słownik języka polskiego
szyki — Pokrzyżować, pomieszać, mieszać, popsuć itp. komuś szyki «przeszkodzić, przeszkadzać komuś w wykonaniu jakiegoś zamiaru»: Spokojne i pewne pytania Dymitrowa zupełnie pomieszały szyki i wyprowadziły z równowagi pruskiego premiera, którego… … Słownik frazeologiczny
napsuć — dk Xa, napsućpsuję, napsućpsujesz, napsućpsuj, napsućpsuł, napsućpsuty «zepsuć wiele czegoś, popsuć, uszkodzić, zniszczyć» Napsuł dużo zabawek. ◊ pot. Napsuć komuś krwi, zdrowia «być często przyczyną czyjegoś gniewu, zdenerwowania; wiele razy… … Słownik języka polskiego
nastrój — m I, D. nastrójroju; lm M. nastrójroje, D. nastrójrojów «utrzymujący się przez pewien czas ogólny stan psychiczny z charakterystyczną przewagą uczuć określonego rodzaju i skłonnością do reagowania zgodnie z tymi uczuciami; usposobienie, atmosfera … Słownik języka polskiego
osmarować — dk IV, osmarowaćruję, osmarowaćrujesz, osmarowaćruj, osmarowaćował, osmarowaćowany osmarowywać ndk VIIIa, osmarowaćowuję, osmarowaćowujesz, osmarowaćowuj, osmarowaćowywał, osmarowaćywany «posmarować z wierzchu, zabrudzić, pobrudzić czymś» przen.… … Słownik języka polskiego
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
