- naiwnie
- \naiwnieej«w sposób naiwny»
Mówić, wyrazić coś naiwnie.
Naiwnie postępować, zachowywać się.
Słownik języka polskiego . 2013.
naiwnie
Look at other dictionaries:
naiwnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., naiwnieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. naiwny w zn. 1.: Myśleć naiwnie.; w zn. 2.: Naiwnie napisane wypracowanie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osoba — 1. Osoba trzecia «ktoś niezwiązany bezpośrednio z daną sprawą»: (...) wstyd wprowadzać w swoje sprawy osoby trzecie. Porachunki załatwia się między sobą. T. Bojarska, Świtanie. 2. Wysoko postawiona osoba «ktoś zajmujący wysokie stanowisko, mający … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
bezkrytycznie — bezkrytycznieej «nie kierując się krytycyzmem w ocenie; naiwnie, łatwowiernie» Bezkrytycznie w coś wierzyć. Uwielbiać kogoś bezkrytycznie … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
dziecinnie — dziecinnieej «w sposób właściwy dzieciom; tak jak dziecko; naiwnie, niepoważnie» Uśmiechać się dziecinnie. Wyglądać dziecinnie. Postępować, zachowywać się dziecinnie … Słownik języka polskiego
dziecinny — dziecinnynni 1. «dotyczący dzieci albo dziecka, właściwy dziecku, należący do dziecka, przeznaczony dla niego, taki jak u dziecka» Dziecinny wiek, dziecinne lata. Dziecinny głosik, śmiech. Wózek dziecinny, pokój dziecinny. Obuwie dziecinne. ◊… … Słownik języka polskiego
dziecko — n II, N. dzieckokiem; lm MDB. dzieci, N. dziećmi 1. «człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego; każdy, niezależnie od wieku potomek w stosunku do rodziców; syn, córka» Rodzone, dorosłe, nieletnie dziecko. Rozkapryszone, rozpuszczone,… … Słownik języka polskiego
głupio — głupiopiej 1. pot. «w sposób bezsensowny, świadczący o braku inteligencji, rozsądku; niedorzecznie, niemądrze, naiwnie» Głupio odpowiedzieć komuś. Postępować z kimś głupio. Dać się głupio wciągnąć w pułapkę. Głupio się uśmiechać. 2. pot.… … Słownik języka polskiego
infantylnie — infantylnieej «w sposób infantylny, po dziecinnemu; dziecinnie, naiwnie, niepoważnie» Zachowywać się, wyglądać infantylnie … Słownik języka polskiego
