- naskoczyć
- dk VIb, \naskoczyćczę, \naskoczyćczysz, \naskoczyćskocz, \naskoczyćczył - naskakiwać ndk VIIIb, \naskoczyćkuję, \naskoczyćkujesz, \naskoczyćkuj, \naskoczyćiwał1. «skoczyć, wpaść na kogoś lub na coś; natrzeć, uderzyć»
Walczący naskoczyli na siebie.
2. «o zwichniętej kości: wejść na powrót w swoje miejsce w stawie»3. pot. «zarzucić coś komuś w sposób gwałtowny, szorstki, zaatakować kogoś słownie, często niesłusznie, bez powodu»Naskoczyć na kogoś w przystępie złego humoru.
Słownik języka polskiego . 2013.