nastawa

nastawa
ż IV, CMs. \nastawawie; lm D. \nastawaaw
1. archit. «część ołtarza nad stołem, często rozbudowana architektonicznie i bogato rzeźbiona»
2. jęz. «moment wstępny artykulacji każdej głoski, uruchomienie narządów artykułujących daną głoskę»
3. techn. «wartość wielkości (np. kąta, ciśnienia, temperatury) nastawiona z góry w danym urządzeniu»

Nastawa celownika, regulatora.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • bukszpir — m IV, D. u, Ms. bukszpirirze; lm M. y żegl. «przedłużenie bukszprytu; przednia nastawa bukszprytu» ‹hol.› …   Słownik języka polskiego

  • dyptyk — m III, D. u, N. dyptykkiem; lm M. i 1. «dwie tabliczki połączone zawiasami, zamykające się jak książka, zwykle prostokątne; w starożytności służyły jako tabliczki do pisania» 2. szt. «dwuskrzydłowy ołtarzyk przenośny, z kości słoniowej lub… …   Słownik języka polskiego

  • ołtarz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «miejsce składania ofiar kultowych znane prawie we wszystkich religiach, pierwotnie w formie wzniesienia z ziemi, kamienia itp.; u chrześcijan: stół ofiarny przeznaczony do odprawiania mszy, niekiedy z nastawą… …   Słownik języka polskiego

  • retabulum — n VI; lm M. retabulumla, D. retabulumlów szt. «nastawa ołtarzowa, zdobiona rzeźbami i malowidłami, ustawiona w tylnej części ołtarza na mensie» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”