nastarczyć

dk VIb, \nastarczyćczę, \nastarczyćczysz, \nastarczyćstarcz, \nastarczyćczył - nastarczać ndk I, \nastarczyćam, \nastarczyćasz, \nastarczyćają, \nastarczyćaj, \nastarczyćał

«nadążyć z dostarczaniem czegoś, z przygotowywaniem dostatecznej ilości, liczby czegoś; podołać czemuś (zwykle w formie przeczącej)»

Nie móc komuś nastarczyć jedzenia.

Nie nastarczę pieniędzy na dom.

Nie móc nastarczyć z praniem dla dzieci.