nasycić

nasycić
dk VIa, \nasycićcę, \nasycićcisz, \nasycićsyć, \nasycićcił, \nasycićcony - nasycać ndk I, \nasycićam, \nasycićasz, \nasycićają, \nasycićaj, \nasycićał, \nasycićany
1. «uczynić kogoś sytym, zaspokoić czyjś głód; nakarmić, napoić do syta»

Nasycić głodne dzieci.

◊ Nasycić głód «zaspokoić głód»
2. «zadowolić, zaspokoić jakieś uczucie, pragnienie, potrzebę czegoś»

Nasycić ciekawość, próżność.

Nasycić rynek towarami.

◊ Nasycić czymś oczy, wzrok «napatrzyć się do syta, do woli»
3. «o wilgoci, zapachu, przenośnie o świetle, mroku itp.: przepoić, przeniknąć, napełnić»

Bagienny grunt nasycony wodą.

Powietrze nasycone zapachem żywicy.

4. «wprowadzić do ciała stałego, płynnego lub lotnego maksymalną ilość jakiejś substancji dającą się przez dane ciało wchłonąć»

Nasycić wodę dwutlenkiem węgla.

∆ chem. Para nasycona «para będąca w równowadze fazowej z cieczą, z której powstała»
∆ Roztwór nasycony «roztwór zawierający maksymalną przy danej temperaturze i ciśnieniu ilość substancji rozpuszczonej»
∆ Związki nasycone «związki organiczne mające między atomami węgla tylko wiązania pojedyncze»
∆ szt. Barwa nasycona «barwa o dużym stopniu intensywności, nie mająca w sobie domieszki barwy neutralnej»
nasycić się - nasycać się
1. strona zwrotna czas. nasycić - nasycać w zn. 1

Nasycić się talerzem zupy.

2. «doznać, użyć czegoś do woli, do sytości, mieć czegoś dość, zadowolić się, zaspokoić się»

Nasycić się pięknem krajobrazu.

Nasycić się zemstą.

3. «zostać przepojonym, przesiąkniętym czymś»

Powietrze nasyciło się wilgotną mgłą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • nasycać się – nasycić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nasycać siebie, zaspokajać swój głód, pragnienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nasycić się obiadem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} doznając czegoś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nasycać — → nasycić …   Słownik języka polskiego

  • nasycać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nasycaćam, nasycaća, nasycaćają, nasycaćany {{/stl 8}}– nasycić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, nasycaćcę, nasycaćci, nasycaćsyć, nasycaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nienasycenie — I rzad. «nie mogąc się nasycić; chciwie, zachłannie» Zdobywać nienasycenie pieniądze. Patrzeć na siebie nienasycenie. II n I 1. rzecz. od nie nasycić. 2. rzad. «niedosyt, brak zaspokojenia» Odczuwać nienasycenie wiedzą. Podróż pozostawiła… …   Słownik języka polskiego

  • napowietrzyć — dk VIb, napowietrzyćrzę, napowietrzyćrzysz, napowietrzyćwietrz, napowietrzyćył, napowietrzyćrzony napowietrzać ndk I, napowietrzyćam, napowietrzyćasz, napowietrzyćają, napowietrzyćaj, napowietrzyćał, napowietrzyćany «nasycić powietrzem,… …   Słownik języka polskiego

  • dojeść — dk, dojeśćjem, dojeśćjesz, dojeśćjedzą, dojeśćjedz, dojeśćjadł, dojeśćjedli, dojeśćjedzony, dojeśćjadłszy dojadać ndk I, dojeśćam, dojeśćasz, dojeśćają, dojeśćaj, dojeśćał, dojeśćany 1. «skończyć jeść, zjeść coś do końca» Dojadać w milczeniu… …   Słownik języka polskiego

  • dotlenić — dk VIa, dotlenićnię, dotlenićnisz, dotlenićtleń, dotlenićnił, dotlenićniony dotleniać ndk I, dotlenićam, dotlenićasz, dotlenićają, dotlenićaj, dotlenićał, dotlenićany «dostarczyć dodatkową ilość tlenu» Dotlenić wody rzek, jezior. Urządzenie… …   Słownik języka polskiego

  • nacieszyć — dk VIb, nacieszyćszę, nacieszyćszysz, nacieszyćciesz, nacieszyćszył tylko w zwrotach: Nacieszyć oczy (wzrok) kimś, czymś «patrząc na kogoś, na coś, doznać zadowolenia, radości; napatrzeć się» nacieszyć się «nasycić się uczuciem radości,… …   Słownik języka polskiego

  • naczytać się — dk I, naczytać sięam się, naczytać sięasz się, naczytać sięają się, naczytać sięaj się, naczytać sięał się «wiele, dużo przeczytać; nasycić się, znużyć się długim czytaniem» Naczytać się kryminałów …   Słownik języka polskiego

  • nagderać — dk I, nagderaćam, nagderaćasz, nagderaćają, nagderaćaj, nagderaćał, rzad. IX, nagderaćgderzę, nagderaćgderzesz, nagderaćgderz pot. «wypowiedzieć wiele gderliwych, strofujących uwag; ponarzekać, nazrzędzić» Nagderał jak zwykle na dzieci. nagderać… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”