natychmiastowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, który następuje w tej samej chwili, natychmiast, bezzwłocznie; niezwłoczny, momentalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dostałem rozkaz natychmiastowego wyjazdu. Jej reakcja była natychmiastowa. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
różdżka — Jak(by) za dotknięciem, skinieniem (czarodziejskiej) różdżki «o czymś, co zmieniło się, zmieni się na lepsze w sposób nagły, natychmiastowy, bez długotrwałych wysiłków i starań»: Pierwszy wstrząs po zetknięciu z rzeczywistością powojenną byłby… … Słownik frazeologiczny
bezzwłoczny — «mający nastąpić bez zwłoki; natychmiastowy, niezwłoczny» Bezzwłoczna pomoc. Bezzwłoczna decyzja … Słownik języka polskiego
błyskawiczny — «szybki jak błyskawica; natychmiastowy» Błyskawiczny refleks. Samochód ruszył z błyskawiczną szybkością. ∆ Błyskawiczna wojna «wojna polegająca na zakończeniu działań w jak najkrótszym czasie» ∆ Zamek błyskawiczny «zapięcie zrobione z… … Słownik języka polskiego
doraźny — «zastosowany okolicznościowo, w pewnej sytuacji, zadowalający na razie; dorywczy, okolicznościowy, natychmiastowy» Doraźny cel, środek, zysk. Doraźne niebezpieczeństwo. Udzielić doraźnej pomocy. Dbać o doraźne korzyści. ∆ med. Leczenie doraźne… … Słownik języka polskiego
momentalny — «szybki, błyskawiczny; natychmiastowy» Momentalna odpowiedź. Momentalny odruch, skutek. ∆ jęz. Czasowniki momentalne «czasowniki dokonane oznaczające czynność chwilową, dokonującą się w jednym momencie, np. kichnąć, mrugnąć, stuknąć, trzasnąć» … Słownik języka polskiego
nagły — 1. «zjawiający się znienacka; zaskakujący, niespodziewany, raptowny» Nagły wyjazd, powrót. Nagły zwrot. Nagły wydatek. Nagła choroba, śmierć. Nagła zmiana pogody. ◊ posp. Nagła krew kogoś zalewa «ktoś wpada we wściekłość, traci panowanie nad… … Słownik języka polskiego
niezwłoczny — «taki, który powinien nastąpić w jak najkrótszym czasie, natychmiast, bez zwłoki; natychmiastowy, bezzwłoczny» Potrzebna niezwłoczna pomoc, decyzja. Żądać niezwłocznego ukarania winnych … Słownik języka polskiego
piorunujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. piorunować (p.) piorunujący w użyciu przym. 1. «działający jak piorun; bardzo szybki, błyskawiczny, nagły, gwałtowny; wstrząsający, oszałamiający, bardzo silny, natychmiastowy» Piorunujący atak na bramkę… … Słownik języka polskiego
pościg — m III, D. u, N. pościggiem 1. blm «gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pogoń» Natychmiastowy pościg. Pościg za zbiegłym więźniem. Ruszyć w pościg za złodziejem. przen. Pościg za nowościami. 2. lm M. i «ludzie ścigający, goniący kogoś; pogoń» Roze … Słownik języka polskiego