piorunujący

piorunujący
imiesł. przymiotnikowy czynny czas. piorunować (p.)
piorunujący w użyciu przym.
1. «działający jak piorun; bardzo szybki, błyskawiczny, nagły, gwałtowny; wstrząsający, oszałamiający, bardzo silny, natychmiastowy»

Piorunujący atak na bramkę przeciwnika.

Piorunujący przebieg choroby.

Piorunujące działanie leku, trucizny.

Piorunująca wiadomość.

Sprawić piorunujące wrażenie na słuchaczach.

Skutek był piorunujący.

chem. Mieszanina piorunująca «mieszanina wodoru z tlenem wybuchająca pod wpływem czynnika inicjującego (np. pod wpływem ogrzania, iskry elektrycznej, płomienia); także: mieszanina powietrza z wodorem mogąca wybuchnąć»
2. «karcący, groźny, gniewny»

Piorunujące spojrzenie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • piorunujący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przypominający właściwościami piorun; błyskawiczny, gwałtowny, bardzo silny, natychmiastowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Piorunujący cios, efekt, skutek,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • odnosić – odnieść piorunujący skutek — {{/stl 13}}{{stl 7}} bardzo kogoś zaskoczyć, zdziwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego słowa odniosły piorunujący skutek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • efekt — m IV, D. u, Ms. efektkcie; lm M. y 1. «wrażenie wywarte przez kogoś lub coś; sprawienie wrażenia» Niebywały, piorunujący efekt. Robić coś na efekt. Wywołać efekt. 2. «sposób, środek wywoływania wrażenia» Efekt barwny, akustyczny. Efekty świetlne …   Słownik języka polskiego

  • gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden …   Słownik języka polskiego

  • piorunująco — przysłów. od piorunujący a) w zn. 1: Niecodzienny widok podziałał na nas piorunująco. Ten lek działa piorunująco. b) w zn. 2: Spojrzeć na kogoś piorunująco …   Słownik języka polskiego

  • skutek — m III, D. skutektku, N. skutektkiem; lm M. skutektki «to, co jest następstwem jakiegoś działania; wynik, rezultat, konsekwencja czegoś» Dodatnie, doniosłe, pomyślne, zbawienne skutki czegoś. Ujemne, opłakane, katastrofalne, zgubne skutki. Skutki… …   Słownik języka polskiego

  • finisz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów || y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} końcowy odcinek biegu, wyścigu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Atakować na finiszu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • piorunująco — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. piorunujący: Wieść rozniosła się piorunująco. Lekarstwo podziałało piorunująco. Popatrzeć na kogoś piorunująco. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skutek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. skutektku {{/stl 8}}{{stl 7}} następstwo, konsekwencja jakiegoś działania; wynik, rezultat, efekt : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozytywne, dobre, zbawienne, przykre, żałosne skutki czegoś. Zdać egzamin z pomyślnym… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”