nieodpowiedzialny

nieodpowiedzialny
\nieodpowiedzialnyni
«taki, na którym nie można polegać; nie dający gwarancji, pewności, lekkomyślny, niepoczytalny»

Nieodpowiedzialny lekkoduch, młokos.

Nieodpowiedzialne postępowanie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • nieodpowiedzialny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieodpowiedzialnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} nieliczący się z konsekwencjami swojego postępowania, niemający poczucia odpowiedzialności, lekkomyślny; świadczący o takiej postawie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tylko kompletnie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bies — m IV, DB. a, Ms. biessie; lm M. y «w mitologii starosłowiańskiej: demon zła, w chrześcijaństwie utożsamiany z diabłem; zły duch, szatan, czart» ◊ Jakiś bies kogoś opętał, w kogoś wstąpił «ktoś zachowuje się w nieodpowiedzialny sposób, kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • lekkoduch — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów «człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny, niepoważny» …   Słownik języka polskiego

  • niebieski — niebieskiscy 1. «będący w szóstym kolorze tęczy, mający barwę pogodnego nieba, kwiatów lnu; błękitny, modry, lazurowy» Niebieski ołówek, kwiat. Niebieskie morze. Niebieskie oczy. Materiał w niebieskim kolorze. ∆ zool. Lis niebieski «barwna… …   Słownik języka polskiego

  • nieodpowiedzialnie — «w sposób nieodpowiedzialny; niepoczytalnie, lekkomyślnie» Postępował nieodpowiedzialnie …   Słownik języka polskiego

  • opętać — dk I, opętaćam, opętaćasz, opętaćają, opętaćaj, opętaćał, opętaćany opętywać ndk VIIIa, opętaćtuję, opętaćtujesz, opętaćtuj, opętaćywał, opętaćywany «opanować, ogarnąć swym wpływem; uzależnić kogoś od siebie; uwikłać, omotać» Opętała go swą urodą …   Słownik języka polskiego

  • paliwoda — m odm. jak ż IV, CMs. paliwodawodzie; lm M. paliwodady a. paliwodadowie, DB. paliwodadów 1. przestarz. «człowiek lekkomyślny, nieodpowiedzialny, niepoważny; narwaniec, postrzeleniec, pędziwiatr, trzpiot» 2. daw. «blagier, łgarz» …   Słownik języka polskiego

  • ptak — m III, DB. a, N. ptakkiem; lm M. i 1. «zwierzę kręgowe z gromady o tej samej nazwie» Ptak dziki, hodowany, drapieżny, śpiewający. Świergot, śpiew ptaka. Karmić ptaki domowe. Polować na ptaki. Lekki, wolny jak ptak. ∆ łow. Ptak łowczy «ptak… …   Słownik języka polskiego

  • wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …   Słownik języka polskiego

  • gówniarz — 1) Nastoletni chłopiec, do którego czuje się niechęć, nienawiść, odrazę Eng. A teenage boy, especially whom one despises 2) Mężczyzna, który zachowuje się w sposób nierozsąny lub nieodpowiedzialny Eng. A silly and irresponsible man …   Słownik Polskiego slangu

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”