Nieprawdopodobny zbieg okoliczności.
Nieprawdopodobna historia, wiadomość.
Mieć nieprawdopodobne szczęście.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieprawdopodobny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} budzący podejrzenia co do prawdziwości, wykazujący niski stopień prawdopodobieństwa, niewiarygodny; także niezwykły, niesamowity : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieprawdopodobna opowieść, wiadomość.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bałagan — m IV, D. u, Ms. bałagannie, blm pot. «nieporządek, nieład, rozprzężenie, chaos» Nieopisany, nieprawdopodobny bałagan. Bałagan w mieszkaniu, na biurku. Narobić gdzieś bałaganu. Robić gdzieś bałagan. ‹ros.› … Słownik języka polskiego
fantastyczny — fantastycznyni, fantastycznyniejszy 1. «należący do dziedziny fantazji, wyobraźni, urojony, zmyślony; nierealny, nieprawdopodobny, dziwaczny» Fantastyczne przygody, opowiadania, sny, marzenia. Fantastyczne szczyty gór, obłoki. ∆ Powieść… … Słownik języka polskiego
legendarny — legendarnyni «oparty na legendzie, zaczerpnięty, znany z legendy, otoczony legendą; baśniowy, fantastyczny» Legendarne miasto. Legendarny król. przen. «nieprawdopodobny, nieprawdziwy» Legendarne zarobki. Legendarny bohater … Słownik języka polskiego
nieprawdopodobnie — przysłów. od nieprawdopodobny Wiadomość brzmiała nieprawdopodobnie … Słownik języka polskiego
niestworzony — pot. «nieprawdopodobny, nieprawdziwy, zmyślony, fantastyczny» zwykle w wyrażeniach: Niestworzone rzeczy, historie, brednie itp … Słownik języka polskiego
niewiarogodny — niewiarogodnyni «taki, któremu trudno wierzyć, nie zasługujący na zaufanie; mający cechy nieprawdopodobieństwa, nieprawdopodobny» Niewiarogodny świadek. Niewiarogodne wieści, nowiny. Pędzić z niewiarogodną szybkością … Słownik języka polskiego
uwierzenie — n I rzecz. od uwierzyć ◊ Nie do uwierzenia «nieprawdopodobnie, nadzwyczajnie; nieprawdopodobny, nadzwyczajny» … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
wykluczony — wykluczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wykluczyć (p.) wykluczony w użyciu przym. «absolutnie niemożliwy, nieprawdopodobny; niedopuszczalny» Pomyłka wykluczona. Mój współudział jest wykluczony. Nie zrobię tego, wykluczone … Słownik języka polskiego
