- nieregularnie
- przysłów. od nieregularny
Odżywiać się nieregularnie.
Autobus kursuje nieregularnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieregularnie
Look at other dictionaries:
nieregularnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. nieregularny w zn. 1.: Wpłaty na konto przychodzą nieregularnie. Źle wygląda, bo odżywia się nieregularnie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
doskok — Robić coś z doskoku «robić coś dorywczo, od czasu do czasu, nieregularnie»: U kogo później pobierał nauki, oczywiście z doskoku, nie wiem. E. Przybylska, Dotyk … Słownik frazeologiczny
kratka — 1. Chodzić, uczęszczać itp. gdzieś, pracować w kratkę «chodzić, uczęszczać itp. gdzieś, pracować nieregularnie, z przerwami»: Uczył się średnio, bo chodził do szkoły w kratkę. SE 26/03/1998. 2. Pogoda w kratkę «pogoda zmienna»: Pogoda w kratkę.… … Słownik frazeologiczny
wypadek — 1. Na wszelki wypadek «przewidując wszelkie możliwe okoliczności, zabezpieczając się przed czymś niespodziewanym»: Współczesne loterie pilnują, by wszystko grało. Na wszelki wypadek przygotowana jest rezerwowa maszyna losująca piłeczki z liczbami … Słownik frazeologiczny
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
dorywczo — 1. «niesystematycznie, nieregularnie, doraźnie, z przerwami, niestale» Pracować, zarabiać dorywczo. Czytać, uczyć się dorywczo. 2. przestarz. «na poczekaniu, naprędce, pośpiesznie» Zorganizować coś dorywczo … Słownik języka polskiego
epizodyczny — epizodycznyni 1. «mający małe znaczenie; występujący nieregularnie, przygodny, okolicznościowy» Coś ma charakter epizodyczny. Epizodyczna misja. 2. «występujący w epizodach, nie związany z akcją główną; uboczny» Epizodyczne postacie utworu.… … Słownik języka polskiego
jeździć — ndk VIa, jeżdżę, jeździsz, jeźdź, jeździł 1. «przebywać (stale, wielokrotnie, od czasu do czasu) odległość jakimkolwiek środkiem lokomocji; prowadzić pojazd; podróżować, udawać się dokądś» Jeździć konno. Jeździć wozem, tramwajem, pociągiem,… … Słownik języka polskiego
kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę … Słownik języka polskiego
kratka — ż III, CMs. kratkatce; lm D. kratkatek 1. «niewielka, mała krata (drewniana lub metalowa)» Balustrada z kratkami. Po kratkach pięły się róże. ∆ techn. Kratka wentylacyjna «ażurowa osłona otworu wentylacyjnego» ◊ Dostać się, pójść za kratki; być… … Słownik języka polskiego
