- nierozgarnięty
- \nierozgarniętyęci«pozbawiony bystrości umysłu; niemądry, tępy»
Nierozgarnięty uczeń.
Od małego był nierozgarnięty.
Słownik języka polskiego . 2013.
nierozgarnięty
Look at other dictionaries:
nierozgarnięty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nierozgarniętyęci {{/stl 8}}{{stl 7}} myślący i reagujący wolniej od innych, mało inteligentny; tumanowaty, tępy, głupawy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten chłopak jest kompletnie nierozgarnięty. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głupi — 1. pot. Być uczesanym, ostrzyżonym na głupiego jasia «mieć grzywkę podciętą równo nad brwiami» 2. pot. Głupi jak but (z lewej nogi); głupi, tępy jak noga stołowa (stołowe nogi) «bardzo głupi, tępy, nierozgarnięty, niedouczony»: Spotkał się z… … Słownik frazeologiczny
trzy — 1. pot. Bredzić, mówić, klepać, pleść itp. trzy po trzy «mówić bez sensu, mówić głupstwa»: Pleciesz trzy po trzy, Siemion... Wódka uderzyła ci do głowy... J. Brzechwa, Owoc. 2. Ktoś nie umie do trzech zliczyć; ktoś wygląda, jakby nie umiał do… … Słownik frazeologiczny
cielak — m III, DB. a, N. cielakkiem; lm M. i reg. «cielę» Cielak brykał na pastwisku. przen. pot. «młody, nierozgarnięty, głupawy chłopak» … Słownik języka polskiego
cielę — n IV, D. cielęęcia; lm M. cielęęta; D. cielęląt «małe, młode krowy, łani, sarny i innych przeżuwaczy» ◊ pot. Ostatnie cielę z obory «ostatnia rzecz (z jakiegoś zapasu), zwłaszcza: ostatnie pieniądze» ◊ Chodzić za kimś jak cielę za krową «nie… … Słownik języka polskiego
ciemniak — m III, D. a, N. ciemniakkiem 1. B.=D.; lm M. te i, ci ciemniakacy, DB. ów pot. pogard. «człowiek odznaczający się ciemnotą umysłową, tępy, nierozgarnięty, zacofany» 2. B.=M.; lm MB. i zootechn. «klatka dla lisów przeznaczonych do uboju na futro,… … Słownik języka polskiego
ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… … Słownik języka polskiego
ciućma — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. ciućmamie; lm MB. ciućmamy, D. ciućmaćm (także: DB. ciućmaćmów tylko o mężczyznach) pot. lekcew. «ktoś niezaradny, nierozgarnięty, pozbawiony energii; ślamazara» Ciućma i niedojda z niego … Słownik języka polskiego
gamoniowaty — gamoniowatyaci «mający cechy gamonia; nierozgarnięty, gapiowaty, nieruchawy» … Słownik języka polskiego
gamoń — m I, DB. gamońonia; lm M. gamońonie, DB. gamońoni a. gamońoniów «człowiek nierozgarnięty, niezaradny, powolny, gapa, gamajda» Być gamoniem. Ale z niego gamoń … Słownik języka polskiego
