Nieufny pies.
Ktoś z natury nieufny.
Patrzeć na coś nieufnym okiem.
Być nieufnym w stosunku do kogoś.
Nieufny względem nieznajomych.
Nieufne spojrzenie.
Nieufny wzrok.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieufny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieufnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieufający innym i niewierzący w ich dobre intencje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieufny sąsiad, kolega. Być nieufnym z natury. Mieć nieufną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
niewierny — niewiernyni 1. «nie dochowujący komuś wiary, popełniający zdradę małżeńską; wiarołomny» Niewierny mąż, kochanek. Niewierna żona. 2. pot. «nie dający łatwo czemuś wiary, nie dowierzający komuś lub czemuś; sceptyczny, nieufny» Nie bądź niewierny! ◊ … Słownik języka polskiego
patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć … Słownik języka polskiego
podejrzliwy — podejrzliwywi, podejrzliwywszy «skłonny do podejrzeń, nieufny, niedowierzający, będący wyrazem czyjejś nieufności» Podejrzliwe spojrzenie. Podejrzliwy wyraz twarzy. Ktoś jest z natury podejrzliwy … Słownik języka polskiego
zamknięty — zamkniętyęci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zamknąć (p.) zamknięty w użyciu przym. 1. «ograniczony w przestrzeni, osłonięty ze wszystkich stron; nie mający wyjścia, wylotu, otworu» Zamknięty dziedziniec, plac. Zamknięta obudowa czegoś. ∆… … Słownik języka polskiego
nieufnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób nieufny; z niedowierzaniem, podejrzliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieufnie wchodził do starego domostwa. Rozmawiać z kimś nieufnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niewierny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niewiernyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niedotrzymujący przysięgi małżeńskiej; dopuszczający się zdrady małżeńskiej; wiarołomny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niewierny współmałżonek.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
niewierny Tomasz — {{/stl 13}}{{stl 7}} ktoś nieufny, sceptyczny, chcący wszystko osobiście sprawdzić; niedowiarek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodź! Zobacz, niewierny Tomaszu, że wszystko jest z powrotem na miejscu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podejrzliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, podejrzliwywi, podejrzliwywszy {{/stl 8}}{{stl 7}} odnoszący się z nieufnością do wszystkiego, skłonny do podejrzeń; także: zdradzający takie nastawienie; nieufny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podejrzliwy człowiek.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
