niezaradny

niezaradny
\niezaradnyni
«nie umiejący sobie radzić, zwłaszcza w trudnej sytuacji; niezapobiegliwy, bezradny»

Niezaradne dziecko.

Niezaradna gospodyni.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • niezaradny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niezaradnyni {{/stl 8}}{{stl 7}} nieumiejący sobie radzić w życiu, w różnych sytuacjach; nieporadny, nieobrotny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niezaradna żona. Być niezaradnym życiowo, w interesach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ciamajdowaty — ciamajdowatyaci pot. lekcew. «ślamazarny, niezaradny; ciapowaty» Ciamajdowaty maminsynek …   Słownik języka polskiego

  • ciapowaty — ciapowatyaci pot. lekcew. «ślamazarny, niezaradny» …   Słownik języka polskiego

  • cielę — n IV, D. cielęęcia; lm M. cielęęta; D. cielęląt «małe, młode krowy, łani, sarny i innych przeżuwaczy» ◊ pot. Ostatnie cielę z obory «ostatnia rzecz (z jakiegoś zapasu), zwłaszcza: ostatnie pieniądze» ◊ Chodzić za kimś jak cielę za krową «nie… …   Słownik języka polskiego

  • ciućma — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. ciućmamie; lm MB. ciućmamy, D. ciućmaćm (także: DB. ciućmaćmów tylko o mężczyznach) pot. lekcew. «ktoś niezaradny, nierozgarnięty, pozbawiony energii; ślamazara» Ciućma i niedojda z niego …   Słownik języka polskiego

  • dupa — ż IV, CMs. dupapie; lm D. dup wulg. «pośladki, tyłek» ◊ Do dupy «do niczego» ◊ Mieć kogoś, coś w dupie «nie liczyć się z kim, z czym, lekceważyć kogoś, coś» przen. «człowiek niezaradny, safanduła, oferma» …   Słownik języka polskiego

  • dupowaty — dupowatyaci posp. pogard. «niezaradny, nieporadny» …   Słownik języka polskiego

  • fajtłapa — m a. ż odm. jak ż IV, CMs. fajtłapapie; lm MB. fajtłapapy, D. fajtłapałap (także DB. fajtłapapów tylko o mężczyznach) «człowiek niezaradny; niezdara, niedołęga» Fajtłapa, nic nie umie załatwić …   Słownik języka polskiego

  • gamoń — m I, DB. gamońonia; lm M. gamońonie, DB. gamońoni a. gamońoniów «człowiek nierozgarnięty, niezaradny, powolny, gapa, gamajda» Być gamoniem. Ale z niego gamoń …   Słownik języka polskiego

  • lebiega — ż a. m odm. jak ż III, CMs. lebiegaedze; lm MB. lebiegagi, D. lebieg (także DB. lebiegagów tylko o mężczyznach) pot. lekcew. «człowiek niezaradny, pozbawiony energii; niedołęga, oferma» ‹?› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”