Niezręczny człowiek.
Niezręczny w ruchach, w tańcu.
Niezręczny dowcip.
Niezręczna sytuacja.
Słownik języka polskiego . 2013.
niezręczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, niezręcznyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pozbawiony zręczności, zwinności, niezdarny, niezgrabny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niezręczny kelner. Niezręczne ręce. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godny — Pożałowania, ubolewania godny a) «przykry, niezręczny, będący wynikiem nieporozumienia»: Wtedy to zaszedł ten godny pożałowania incydent, który nas wszystkich napełnił smutkiem i wstydem. B. Schulz, Sanatorium. b) «dyskredytujący kogoś lub coś;… … Słownik frazeologiczny
słoń — 1. Jak słoń w składzie porcelany «w sposób nieumiejętny, niezgrabny, niezręczny»: Ktoś, kto jest z zewnątrz, będzie się zachowywał jak słoń w składzie porcelany. Ponaraża się od razu większości profesury i nic nie zrobi. GPol (tyg) 1/1998. 2.… … Słownik frazeologiczny
ciężkawy — ciężkawywi «nieco ciężki, ociężały, powolny» Na starość zrobiłem się ciężkawy, nie lubię podróży. przen. «dość trudny, zawiły, niezręczny, nieudolny» Ciężkawa rozmowa. Ciężkawy dowcip … Słownik języka polskiego
ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… … Słownik języka polskiego
dowcip — m IV, D. u, Ms. dowcippie; lm M. y 1. «powiedzenie zawierające treść komiczną, pobudzające do śmiechu; anegdota, żart, kawał» Niewinny, nieprzyzwoity, niewybredny, zjadliwy dowcip. Sadzić się, silić się na dowcipy. Powiedzieć dowcip. Sypać… … Słownik języka polskiego
dowcipas — m IV, Ms. dowcipassie; lm M. y 1. D. u, B.=M. pot. «niezręczny, niesmaczny dowcip» 2. D. a, B.=D.; lm DB. ów pot. «człowiek opowiadający takie dowcipy» … Słownik języka polskiego
drewniany — drewnianyni «zrobiony z drewna» Drewniany stół, most, płot. Drewniana łyżka. Drewniane domki. Buty na drewnianych podeszwach. ∆ Budownictwo drewniane «dział budownictwa obejmujący budynki i konstrukcje z drewna, wyróżniający się odrębną… … Słownik języka polskiego
gafa — ż IV, CMs. gafie; lm D. gaf «niezręczny postępek, niestosowne odezwanie się; nietakt, niezręczność» Gafa towarzyska. Popełnić gafę. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
głupi — głupipszy 1. pot. pogard. «pozbawiony bystrości, mający ciasne horyzonty myślowe, nieinteligentny, ograniczony; rzadziej: chory umysłowo, obłąkany» Bezdennie głupi. Głupi jak but, jak stołowe nogi, jak tabaka w rogu. Dziewczyna ładna, ale głupia … Słownik języka polskiego
