- niezwykłość
- ż V, DCMs. \niezwykłośćści1. blmrzecz. od niezwykły
Niezwykłość scenerii.
2. lm MD. \niezwykłośćści«zdarzenia, fakty, rzeczy niezwykłe»Niezwykłości świata.
Ktoś żądny niezwykłości.
Słownik języka polskiego . 2013.
niezwykłość
Look at other dictionaries:
niezwykłość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. niezwykłośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} niezwykłe wydarzenie, zjawisko, rzecz itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fascynowały go niezwykłości dna morskiego. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
mniej — st. wyższy od mało (zwykle w zn. 1) Mniej wyraźnie. Mniej głośno. Mniej za coś zapłacił. Ma coraz mniej wolnego czasu. ∆ Trzy (dostatecznie) mniej, cztery mniej itp. «ocena szkolna oznaczająca, że uczeń nie zasługuje w pełni na wymieniony… … Słownik języka polskiego
oryginalność — ż V, DCMs. oryginalnośćści; lm MD. oryginalnośćści «osobliwość, niezwykłość wyróżniające kogoś lub coś spośród otoczenia; swoistość, nieszablonowość, autentyczność; rzecz osobliwa, niezwykła» Odrębna, niezwykła, wielka oryginalność. Oryginalność… … Słownik języka polskiego
osobliwość — ż V, DCMs. osobliwośćści; lm MD. osobliwośćści 1. «coś osobliwego, rzecz osobliwa, rzadka, szczególna, niezwykła, zadziwiająca; dziw, fenomen» Gabinet osobliwości. W gablotach wystawione były różne osobliwości. Obejrzeć osobliwości miasta. 2.… … Słownik języka polskiego
romantyka — ż III, CMs. romantykayce, blm 1. «tajemniczy urok, niezwykłość, fantastyczność, poetyczność, malowniczość» Romantyka morza. Romantyka przygód. 2. przestarz. → romantyzm w zn. 1 ‹z fr.› … Słownik języka polskiego
romantyzm — m IV, D. u, Ms. romantyzmzmie, blm 1. «prąd ideowy, literacki i artystyczny rozwijający się pod koniec XVIII w. i w pierwszej połowie XIX w. w wyniku rozwoju ruchów wolnościowych nawiązujących do ideałów rewolucji francuskiej, będący reakcją… … Słownik języka polskiego
rzadko — rzadziej 1. «w dużych odstępach od siebie, w dużej odległości jeden od drugiego» Rzadko rosnące drzewa, krzewy. Tereny rzadziej zaludnione. 2. «w dużych odstępach czasu; nieczęsto, wyjątkowo» Coś się rzadko zdarza. Coraz rzadziej rozmawiały ze… … Słownik języka polskiego
sam — I + sama, samo, sami, odm. jak przym. 1. «zaimek wskazujący na to, że dana osoba lub rzecz występuje, działa we własnej osobie, samodzielnie, bez niczyjej pomocy» Sam to zrobiłem. Sam się zdecydował na to. Dziecko samo odrobiło lekcje. Talerz sam … Słownik języka polskiego
uwierzyć — dk VIb, uwierzyćrzę, uwierzyćrzysz, uwierz, uwierzyćrzył «dać wiarę czemuś, przyjąć coś za prawdę; zaufać komuś» Uwierzyć w czyjeś słowa, czyimś słowom. Uwierzyć komuś na słowo. Uwierzyć w plotki, w pogłoski. Uwierzyć w czyjąś szlachetność. ◊ Nie … Słownik języka polskiego
