- nudzić
- ndk VIa, \nudzićdzę, \nudzićdzisz, nudź, \nudzićdził, \nudzićdzony1. «wywoływać uczucie nudy, znudzenia; być, stawać się nudnym, przykrzyć się»
Nudzić kogoś gadulstwem, rozwlekłym opowiadaniem, wiecznymi wymówkami.
Nudził słuchaczy zbędnymi szczegółami.
Nudzi kogoś jakiś temat, jałowa dyskusja, nieciekawa rozmowa, monotonne zajęcie.
Szybko nudziły ją nowe zabawki.
Ten człowiek śmiertelnie mnie nudzi.
∆ Nudzi kogoś «ktoś ma mdłości, zbiera się komuś na wymioty; mdli kogoś»2. «stale kogoś nagabywać o coś, upominać się o coś natrętnie, natarczywie; naprzykrzać się komuś; o dzieciach także: grymasić, kaprysić, marudzić»Nudzić kogoś o kupienie czegoś, o załatwienie jakiejś sprawy.
Tak długo nudził, aż dostał, czego chciał.
Nudził ojca, żeby go zabrał ze sobą.
Chore dziecko nudziło.
nudzić się1. «odczuwać nudę, znudzenie»Nudzić się bardzo, piekielnie, potwornie.
Nudzić się bez pracy.
Nudzić się w czyimś towarzystwie.
Nudziła się trochę na tym wykładzie.
Zawsze zajęty, nigdy się nie nudził.
Zabawiać gości, żeby się nie nudzili.
∆ Nudzi się komuś «ktoś odczuwa nudę, nie ma co robić, czym się zainteresować»◊ pot. Nudzić się jak mops «nudzić się bardzo»2. «przykrzyć się, brzydnąć; nudzić kogoś»Nudzą się już wszystkim te jego dowcipy.
Szybko nudzą się takie rozrywki.
Słownik języka polskiego . 2013.