obedrzeć — kogoś ze złudzeń, z nadziei, ze szczęścia itp. «pozbawić kogoś złudzeń, nadziei, szczęścia itp.»: Może więc lepiej pozostawić grzesznika jego losowi i czekać, aż samo życie obedrze go ze złudzeń? J. Tischner, W krainie. (...) starość odczuła… … Słownik frazeologiczny
obedrzeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}obdzierać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obdzierać – obedrzeć [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}ze skóry {{/stl 13}}{{stl 7}} rujnować kogoś, zmuszając go do zapłacenia dużej ilości pieniędzy lub do akceptacji niekorzystnej dla niego transakcji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okupant wysokimi kontrybucjami… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obdzierać — → obedrzeć … Słownik języka polskiego
obdzierać — Obedrzeć kogoś ze złudzeń, z nadziei, ze szczęścia itp. «pozbawić kogoś złudzeń, nadziei, szczęścia itp.»: Może więc lepiej pozostawić grzesznika jego losowi i czekać, aż samo życie obedrze go ze złudzeń? J. Tischner, W krainie. (...) starość… … Słownik frazeologiczny
nitka — ż III, CMs. nitkatce; lm D. nitkatek 1. «rodzaj cienkiego sznureczka ze skręconych włókien, używanego do tkania, szycia itp.» Biała, kolorowa, cienka, gruba nitka. Igła z nitką. Korale, grzyby nawleczone na nitkę. Nitka rwie się, pęka, plącze się … Słownik języka polskiego
obdzierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obdzieraćam, obdzieraća, obdzieraćają, obdzieraćany {{/stl 8}}– obedrzeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vb, obdzieraćdrę, obdzieraćdrze, obdzieraćdrzyj, obdarł, obdarli, obdarty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koszula — ż I, DCMs. koszulali; lm D. koszulaul «sztuka bielizny okrywająca ramiona i tułów, noszona najczęściej bezpośrednio na ciele» Biała, kolorowa koszula. Świeża, czysta koszula. Długa, krótka, nocna koszula. Płócienna, perkalikowa, jedwabna koszula … Słownik języka polskiego
obdarty — obdartyrci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. obedrzeć (p.) obdarty w użyciu przym. «chodzący w podartym ubraniu, w łachmanach; oberwany, obszarpany» Obdarty włóczęga. Dzieci były brudne i obdarte … Słownik języka polskiego
oberwać — dk IX, oberwaćrwę, oberwaćrwiesz, oberwaćrwij, oberwaćrwał, oberwaćrwany obrywać ndk I, oberwaćam, oberwaćasz, oberwaćają, oberwaćaj, oberwaćał, oberwaćany 1. «szarpiąc obedrzeć, urwać coś, odłączyć coś od czegoś» Oberwać falbankę od sukienki,… … Słownik języka polskiego
