obowiązek

obowiązek
m III, D. \obowiązekzku, N. \obowiązekzkiem; lm M. \obowiązekzki
1. «konieczność zrobienia czegoś wynikająca z nakazu wewnętrznego (moralnego), administracyjnego, prawnego; to, co ktoś musi zrobić powodowany tą koniecznością; powinność, zobowiązanie»

Ciężki, miły, przykry, surowy, trudny, twardy obowiązek.

Obowiązek obywatelski, rodzinny.

Obowiązek gościnności, wdzięczności.

Brać, wziąć na siebie obowiązek utrzymywania rodziny, wychowania dziecka.

Mieć poczucie obowiązku.

Podlegać obowiązkowi meldowania się.

Spełnić, wypełnić obowiązek.

Dopełnić obowiązku.

Nakładać na kogoś obowiązek.

Czuć się w obowiązku podziękować.

Mieć, poczytywać sobie coś za obowiązek.

Poczuwać się do obowiązku.

Uchylać się od obowiązku.

Uwolnić, zwolnić kogoś od obowiązku.

Obowiązek spada na kogoś, ciąży na kimś.

◊ Święty obowiązek «powinność, od której nie wolno się uchylać»
posp. Psi obowiązek «obowiązek (czasem niemiły) nie podlegający dyskusji»
2. tylko w lm «czynności, funkcje związane z piastowaniem jakiegoś stanowiska, urzędu itp.; wykonywanie tych czynności»

Obowiązki dyrektora, szefa.

Zawiesić kogoś w obowiązkach.

∆ Pełniący obowiązki «ktoś, kto pełni jakąś funkcję czasowo, w czyimś zastępstwie»
3. blm
przestarz. «praca w charakterze pomocy domowej; służba»

Przyjąć u kogoś obowiązek.

Pójść do obowiązku.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. obowiązekzku {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co ktoś musi zrobić, do czego jest zobowiązany lub powinien się poczuwać ze względów moralnych, prawnych, społecznych i in.; zobowiązanie, powinność : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obowiązek — Święty obowiązek «powinność, od której nie wolno się uchylać»: Uważam się za zwykłego żołnierza Rzeczypospolitej, który nie dokonał niczego, co wykraczałoby poza święty obowiązek służenia swojej Ojczyźnie (...). SE 30/04/1998. Lot uważał za swój… …   Słownik frazeologiczny

  • święty obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 7}} konieczność, powinność, którą bezwzględnie należy wypełnić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obrona ojczyzny jest świętym obowiązkiem każdego obywatela. Pouczanie innych uważał za swój święty obowiązek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • psi obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 7}} ciążąca na kimś niemiła, ale nieunikniona konieczność, niepodlegająca dyskusji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psim obowiązkiem wychowawcy jest troska o bezpieczeństwo dzieci. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • psi — 1. Psie figle «bezmyślne, czasem złośliwe psoty»: (...) trzymały się go różne psie figle i pod tym względem nie brakło mu nigdy coraz to nowych pomysłów. Z. Kosidowski, Opowieści. 2. Psie przywiązanie, psia wierność «głębokie przywiązanie,… …   Słownik frazeologiczny

  • odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… …   Słownik języka polskiego

  • święty — 1. Święta racja, święta prawda; święte, złote słowa «niewątpliwa racja, prawda, słowa niewątpliwie wyrażające prawdę»: Czasy takie, że jeśli człowiek wyniesie cało głowę, to i tak już dosyć bogaty. – To prawda... – odpowiada zupełnie już… …   Słownik frazeologiczny

  • włożyć — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… …   Słownik frazeologiczny

  • wkładać — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… …   Słownik frazeologiczny

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”