beneficjum

beneficjum
n VI; lm M. \beneficjumcja, D. \beneficjumcjów
1. hist. «we wczesnym średniowieczu: warunkowe nadanie ziemi, urzędu itp. połączone z pełnieniem określonych obowiązków, głównie wojskowych»
2. rel. «urząd kościelny, z którym związane są dochody, np. probostwo»
łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • ПРЕКАРИЙ — (лат. precarium, ср. век. лат. precaria, от preces просьба) в рим. и ср. век. праве пользование землей, предоставляемой собственником на более или менее длит. срок по обращенной к нему письм. просьбе. Документ, посредством к рого земля… …   Советская историческая энциклопедия

  • annaty — blp, D. annatyat «opłaty z pierwszorocznych dochodów beneficjum kościelnego, składane dawniej (dziś tylko we Włoszech) papieżowi na utrzymanie misjonarzy» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • beneficjent — m IV, DB. a, Ms. beneficjentncie; lm M. beneficjentnci, DB. ów «osoba korzystająca z beneficjum; beneficjant» …   Słownik języka polskiego

  • nadać — dk I, nadaćdam, nadaćdasz, nadaćdadzą, nadaćdaj, nadaćdał, nadaćdany nadawać ndk IX, nadaćdaję, nadaćdajesz, nadaćwaj, nadaćwał, nadaćwany 1. «ofiarować, przyznać komuś coś, obdarzyć kogoś czymś» Nadać komuś ziemię na własność. Nadać komuś lub… …   Słownik języka polskiego

  • prebenda — ż IV, CMs. prebendandzie; lm D. prebendaend daw. «dobra kościelne lub dochody przypadające duchownym jako wynagrodzenie za spełniane obowiązki; beneficjum» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”