- obryć
- dk Xa, \obryćryję, \obryćryjesz, \obryćryj, \obryćrył, \obryćrytyuczn. «nauczyć się czegoś bardzo dobrze, zwłaszcza pamięciowo; obkuć»
Obryć lekcję.
Obryć historię.
◊ Być obrytym «umieć coś świetnie; wyuczyć się, być dobrze przygotowanym do lekcji, do egzaminu itp.; być obkutym»obryć się to samo, co obryćObryć się z matematyki.
Obryć się przed klasówką.
Słownik języka polskiego . 2013.