obtłuc

obtłuc
dk XI, \obtłuctłukę, \obtłuctłuczesz, \obtłuctłucz, \obtłuctłukł, \obtłuctłuczony, \obtłuctłukłszy - obtłukiwać ndk VIIIb, \obtłuckuję, \obtłuckujesz, \obtłuckuj, \obtłuciwał, \obtłuciwany
«uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie czegoś; obić, wyszczerbić coś»

Obtłuc nos lalce.

Obtłuc szyjkę butelki.

Obtłuczony dzbanek.

Obtłukiwać kasztany z drzewa.

obtłuc się - obtłukiwać się «zostać obtłuczonym»

Obtłukło się ucho u filiżanki.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • obtłukiwać się – obtłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać obtłuczeniu, tracić jakąś część wskutek uderzenia lub upadku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wazon się przewrócił i obtłukł. Ciągle obtłukiwały się te fajansowe talerze. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obtłukiwać — → obtłuc …   Słownik języka polskiego

  • obtłukiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, obtłukiwaćkuję, obtłukiwaćkuje, obtłukiwaćany {{/stl 8}}– obtłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, obtłukiwaćtłukę, obtłukiwaćtłucze, obtłukiwaćtłucz, obtłukiwaćtłukł, obtłukiwaćtłukli, obtłukiwaćtłuczony {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • obtłuczenie — n I 1. rzecz. od obtłuc. 2. lm D. obtłuczenieeń «miejsce obtłuczone» obtłuczenie się rzecz. od obtłuc się …   Słownik języka polskiego

  • poobtłukiwać — dk VIIIb, poobtłukiwaćkuję, poobtłukiwaćkujesz, poobtłukiwaćkuj, poobtłukiwaćiwał, poobtłukiwaćiwany «obtłuc, obić wiele czegoś kolejno, jedno po drugim; obtłuc coś w wielu miejscach» Poobtłukiwane talerze …   Słownik języka polskiego

  • naobijać — dk I, naobijaćam, naobijaćasz, naobijaćają, naobijaćaj, naobijaćał, naobijaćany 1. «obić wiele przedmiotów skórą, materiałem, dyktą itp.» Naobijać dużo foteli skórą. 2. «obić, obtłuc, uszkodzić wiele przedmiotów» Naobijać jabłek. Naobijać garnków …   Słownik języka polskiego

  • obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 …   Słownik języka polskiego

  • obtrącić — dk VIa, obtrącićcę, obtrącićcisz, obtrącićtrąć, obtrącićcił, obtrącićcony obtrącać ndk I, obtrącićam, obtrącićasz, obtrącićają, obtrącićaj, obtrącićał, obtrącićany «uderzeniem oddzielić coś od czegoś; obtłuc» Obtrącić ucho od dzbanka …   Słownik języka polskiego

  • otłuc — dk VI, otłukę, otłuczesz, otłucz, otłukł, otłuczony, otłukłszy otłukiwać ndk VIIIb, otłuckuję, otłuckujesz, otłuckuj, otłuciwał, otłuciwany, → obtłuc …   Słownik języka polskiego

  • poobijać — dk I, poobijaćam, poobijaćasz, poobijaćają, poobijaćaj, poobijaćał poobijaćany 1. «obić, obtłuc wiele czegoś, obić coś dookoła, ze wszystkich stron; poobtłukiwać» Poobijane naczynia, meble. 2. «obić, pokryć czymś wiele czegoś, kolejno» Poobijać… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”