Ocieniać dłonią oczy.
Kapelusz ocienia komuś twarz.
Drzewa ocieniają rzekę.
Lampa ocieniona abażurem.
Słownik języka polskiego . 2013.
ocieniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ocieniaćam, ocieniaća, ocieniaćają, ocieniaćany {{/stl 8}}– ocienić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ocieniaćnię, ocieniaćni, ocień, ocieniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać, rzucać cień na coś; zakrywać, osłaniać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cienić — ndk VIa, cienićnię, cienićnisz, cień, cienićił, cienićniony «dawać, rzucać cień; chronić, zasłaniać przed słońcem lub światłem; ocieniać» Gałęzie drzew cieniły ogródek. Kapelusz cienił jej twarz … Słownik języka polskiego
cieniować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, cieniowaćniuję, cieniowaćniuje, cieniowaćany {{/stl 8}}– ścieniować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} strzyc, podcinać włosy równomiernie, stopniowo, by dłuższe partie fryzury łagodnie przechodziły w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
