- cienić
- ndk VIa, \cienićnię, \cienićnisz, cień, \cienićił, \cienićniony«dawać, rzucać cień; chronić, zasłaniać przed słońcem lub światłem; ocieniać»
Gałęzie drzew cieniły ogródek.
Kapelusz cienił jej twarz.
Słownik języka polskiego . 2013.
cienić
Look at other dictionaries:
cienienie — n I rzecz. od cienić, cienieć … Słownik języka polskiego
cieniować — ndk IV, cieniowaćniuję, cieniowaćniujesz, cieniowaćniuj, cieniowaćował, cieniowaćowany 1. «w malarstwie, grafice i innych dziedzinach operujących barwami: uwydatniać, uplastyczniać szczegóły za pomocą mocniejszych barw, odcieni, cieni, różnej… … Słownik języka polskiego
