- oddźwięk
- m III, D. -u, N. \oddźwiękkiem; lm M. -i«reakcja czyjaś na coś; odzew»
Coś wywołuje, znajduje żywy oddźwięk w kimś, w czymś, u kogoś.
Słownik języka polskiego . 2013.
oddźwięk
Look at other dictionaries:
oddźwięk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} czyjaś reakcja, odzew na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego słowa znalazły oddźwięk w słuchaczach. Żywy oddźwięk czegoś w prasie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwytliwy — chwytliwywi, chwytliwywszy «łatwo, szybko chwytający; chwytny» Chwytliwe palce, ucho. przen. a) «łatwo pojmujący, przyswajający coś» Chwytliwy umysł. Chwytliwa pamięć. b) «taki, który łatwo znajduje oddźwięk, szybko się przyjmuje, trafia do… … Słownik języka polskiego
echo — n II; lm D. ech «powtórzenie dźwięku spowodowane odbiciem fali dźwiękowej; odgłos» Dalekie, przeciągłe, wielokrotne echo. Echo wybuchów. Przebrzmiały echa bitwy. Imię wracało echem. Echo odpowiada, zamiera, ginie, odbija się o góry, rozchodzi,… … Słownik języka polskiego
odzew — [wym. od zew] m IV, D. u, Ms. odzewwie; lm M. y 1. «odezwanie się w odpowiedzi na czyjeś wezwanie» Zawołał i czekał na odzew towarzyszy. 2. «umówiona odpowiedź na hasło umożliwiająca wzajemne rozpoznanie tożsamości osób, używana przeważnie w… … Słownik języka polskiego
przemówić — dk VIa, przemówićwię, przemówićwisz, przemówićmów, przemówićwił przemawiać ndk I, przemówićam, przemówićasz, przemówićają, przemówićaj, przemówićał 1. częściej ndk «wygłaszać mowę, przemówienie; zwracać się z mową do jakiegoś audytorium, do grona … Słownik języka polskiego
reperkusja — ż I, DCMs. reperkusjasji; lm D. reperkusjasji (reperkusjasyj) «następstwo, reakcja; oddźwięk, echo» Wydarzenie wywołało reperkusje w społeczeństwie. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
rezonans — m IV, D. u, Ms. rezonanssie; lm M. e 1. «pogłos, oddźwięk, odgłos; dobra słyszalność dźwięków w pomieszczeniu, zależna od powierzchni odbijających dźwięki» Rezonans przeszkadzał w rozumieniu słów mówcy. W tej sali jest dobry rezonans. ∆ jęz.… … Słownik języka polskiego
szeroki — szerokiocy, szerokirszy 1. «mający określony wymiar poprzeczny; wynoszący ileś centymetrów, metrów, kilometrów itp. w linii poprzecznej» Jezdnia szeroka (na) pięć metrów. Pasek szeroki na dwa palce. 2. «mający duży wymiar poprzeczny w stosunku do … Słownik języka polskiego
echo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powtórzenie odbitej od przeszkody fali głosowej, następujące po zaniku wrażenie słuchowego; odgłos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głośne, dalekie, wielokrotne… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
reminiscencja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. reminiscencjacji, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przypomnienie dawnych, minionych spraw, rzeczy, zjawisk; wspomnienie, odtworzenie czegoś z przeszłości : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
