Oderwanie od mas.
Słownik języka polskiego . 2013.
oderwanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. oderwać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} brak styczności, związku z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}żyć w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ОТРЫВ — отделение слоя или его части от основы путём механического воздействия (Болгарский язык; Български) откъсване (Чешский язык; Čeština) rozpojení (Немецкий язык; Deutsch) Abreißen (Венгерский язык; Magyar) ridegtörés (Монгольский язык) тасралт… … Строительный словарь
wieża — książk. Wieża z kości słoniowej «izolacja od życia, oderwanie się od spraw codziennych, powszednich»: (...) artysta nie powinien zamykać się w „wieży z kości słoniowej” (...). Twór 11/1968. Słuchając referatów i dotychczasowych głosów w dyskusji … Słownik frazeologiczny
eskapizm — m IV, D. u, Ms. eskapizmzmie, blm «oderwanie się od rzeczywistości, np. od tematyki życia codziennego, unikanie problemów nurtujących społeczeństwo (określenie używane w krytyce filmowej i literackiej)» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
ewangelicki — ewangelickiccy «odnoszący się do wyznań, które pod wpływem ruchu reformacyjnego (zapoczątkowanego przez Lutra i Kalwina) powstały przez oderwanie się od kościoła rzymskiego i opierały się na Biblii jako jedynym źródle wiary; dotyczący… … Słownik języka polskiego
odstrzał — m IV, D. u, Ms. odstrzałale; lm M. y 1. górn. «wybuch materiału strzelniczego w otworach strzałowych powodujący oderwanie części ściany (skały)» 2. łow. «zastrzelenie wyznaczonej sztuki lub ściśle określonej liczby zwierzyny» Odstrzał kuropatw,… … Słownik języka polskiego
oksydaza — ż IV, CMs. oksydazazie; lm D. oksydazaaz biochem. oksydazy «enzymy katalizujące oderwanie od różnych związków atomów wodoru (lub elektronów) i wiązanie ich z tlenem cząsteczkowym» ‹fr. z n. łac.› … Słownik języka polskiego
skok — m III, D. u, N. skokkiem; lm M. i 1. «oderwanie się na chwilę od jakiejś powierzchni poprzez odbicie się nogami; zeskoczenie z wyższego miejsca na niższe» Skoki kangura, żaby. Skok z okna. Biec, pędzić itp. wielkimi skokami. ◊ Jednym skokiem, w… … Słownik języka polskiego
start — m IV, D. u, Ms. startrcie; lm M. y 1. «rozpoczęcie biegu, wyścigu itp.; miejsce, w którym zawodnik rozpoczyna bieg, wyścigi itp.; wzięcie udziału w jakichś zawodach, konkurencjach sportowych» Starty halowe, pucharowe. Start lekkoatletów. Start do … Słownik języka polskiego
wybicie — n I 1. rzecz. od wybić. 2. sport. «w skoku: oderwanie się od ziemi, belki, trampoliny; wyskok» … Słownik języka polskiego
