odgadywać

odgadywać
ndk VIIIa, \odgadywaćduję, \odgadywaćdujesz, \odgadywaćduj, \odgadywaćywał, \odgadywaćywany - odgadnąć dk Vc, \odgadywaćnę, \odgadywaćniesz, \odgadywaćnij, \odgadywaćgadł (\odgadywaćnął), \odgadywaćdła, \odgadywaćdli, \odgadywaćnięty, \odgadywaćgadłszy
1. «rozumując znajdować właściwą, trafną odpowiedź na coś, rozwiązanie czegoś; rozwiązywać, zgadywać»

Odgadnąć rebus, zagadkę.

2. «domyślać się czegoś, przewidywać, przenikać coś»

Odgadnąć przyszłość.

Odgadnąć czyjeś chęci, zamiary.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • odgadywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, odgadywaćduję, odgadywaćduje, odgadywaćany {{/stl 8}}– odgadnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVb, odgadywaćnę, odgadywaćnie, odgadywaćnij, odgadywaćdłem, odgadywaćgadł || odgadywaćnął, odgadywaćdła, odgadywaćdli {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • czytać — 1. Czytać w czyichś myślach, w czyimś sercu, w czyjejś duszy «odgadywać czyjeś myśli, domyślać się czyichś uczuć»: Wydaje mi się czasem, że ten stary czyta w mej duszy, może stąd powstaje we mnie poczucie winy i niezasłużonego wstydu (...). M.… …   Słownik frazeologiczny

  • czytać — ndk I, czytaćam, czytaćasz, czytaćają, czytaćaj, czytaćał, czytaćany «przebiegając wzrokiem po napisanych lub wydrukowanych literach albo innych symbolach, formułować w umyśle lub na głos odpowiadające im dźwięki językowe; zapoznawać się z… …   Słownik języka polskiego

  • myśl — 1. Bić się, łamać się z myślami «nie móc się zdecydować na coś; wahać się»: (...) biłem się z myślami, czy się żenić. W. Myśliwski, Widnokrąg. 2. Błądzić gdzieś myślami «myśleć o różnych rzeczach, nie koncentrując się na żadnej z nich»:… …   Słownik frazeologiczny

  • niebo — 1. Być w siódmym niebie «z jakiegoś powodu czuć się szczęśliwym, bardzo się cieszyć»: Pan Tomasz był świeżo po studiach i wszystkie dziewczyny się w nim podkochiwały, ja oczywiście też. Byłam w siódmym niebie, kiedy powiedział mi, że jestem… …   Słownik frazeologiczny

  • dusza — ż II, DCMs. duszaszy; lm D. dusz 1. «ogół właściwości, dyspozycji psychicznych człowieka, władze duchowe człowieka; psychika, świadomość» Hart, moc, wielkość duszy. Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną do tych pagórków leśnych, do tych łąk… …   Słownik języka polskiego

  • książka — ż III, CMs. książkażce; lm D. książkażek 1. «pewna liczba złożonych, zbroszurowanych i oprawionych arkuszy papieru, zadrukowanych tekstem literackim, naukowym lub użytkowym; dzieło wydane lub przeznaczone do wydania w tej postaci; tekst… …   Słownik języka polskiego

  • księga — ż III, CMs. księdze; lm D. ksiąg 1. «duża książka; (czasem to samo, co książka)» Księga podróżnicza. Księga pamiątkowa. Księgi oprawne w skórę. O, gdybym kiedy dożył tej pociechy, żeby te księgi zbłądziły pod strzechy. (Mickiewicz) ∆ Złota księga …   Słownik języka polskiego

  • myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

  • niebo — n III, Ms. niebobie; lm M. nieba (co do lm w przypadkach zależnych → niebiosa) 1. «pozorne sklepienie nad Ziemią, w dzień bezchmurny koloru niebieskiego, na którego tle obserwuje się ciała niebieskie i ich ruchy; firmament» Gwiaździste, pogodne,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”