odmiana

ż IV, CMs. \odmiananie; lm D. \odmianaan

1. «uczynienie, stanie się innym, odmiennym; przemiana, zmiana»

Odmiana fortuny, losu.

Odmiana charakteru.

Odmiana na lepsze, na gorsze.

Bez odmiany.

◊ Dla odmiany, na odmianę «dla urozmaicenia; żeby było inaczej, nie tak jak dotychczas»

2. «odrębna postać, wariant czegoś»

Odmiana strojów regionalnych.

Regionalne odmiany języka.

∆ antr. Odmiany człowieka «trzy podstawowe ugrupowania człowieka współczesnego, wyróżnione przez G. Cuviera na podstawie kryterium koloru skóry: odmiana biała, żółta i czarna; wielkie rasy ludzkie»

3. «najniższa jednostka w systematyce organizmów, niższa od podgatunku»

Odmiany pomidorów.

Wczesne odmiany jabłek.

Intensywne odmiany zbóż siewnych.

Hodować różne odmiany owiec.

∆ Odmiana zwierząt hodowlanych «grupa zwierząt w obrębie danego gatunku lub rasy, odznaczająca się wspólnymi drugorzędowymi cechami dziedzicznymi albo użytkowymi»

∆ Odmiana roślin uprawnych «morfologicznie wyrównana populacja roślin uprawnych o podobnych właściwościach biologicznych oraz określonej reakcji na dane warunki przyrodniczo-glebowe»

4. pot. «zmiana warunków atmosferycznych; inna, zmieniona pogoda»

Wiatr przyniósł odmianę.

Bolały go stawy na odmianę.

5. jęz. «nadawanie wyrazowi końcówek fleksyjnych wyznaczonych jego przynależnością do określonej kategorii gramatycznej i funkcją składniową w zdaniu; odmienianie (wyrazów); zespół form służących do wyrażania stosunków między wyrazami w zdaniu; część gramatyki obejmująca deklinację i koniugację; fleksja»

Odmiana rzeczowników, zaimków.

Odmiana według przypadków.