- odnaleźć
- dk XI, \odnaleźćnajdę, \odnaleźćnajdziesz, \odnaleźćnajdź, \odnaleźćlazł, \odnaleźćleziony, \odnaleźćlazłszy - odnajdować ndk IV, \odnaleźćduję, \odnaleźćdujesz, \odnaleźćduj, \odnaleźćował, \odnaleźćowany, odnajdywać ndk VIIIa, \odnaleźćywał, \odnaleźćywany«szukając znaleźć coś, wydobyć coś z ukrycia; odszukać kogoś (coś); rozpoznać, doszukać się czegoś»
Odnaleźć zaginionych wędrowców.
Odnaleźć zgubione klucze.
Odnaleźć kogoś w tłumie.
Odnaleźć drogę.
◊ Odnaleźć spokój «odzyskać spokój, uspokoić się»◊ Odnaleźć kogoś (coś) wzrokiem «rozglądając się spostrzec kogoś (coś) wśród innych»odnaleźć się - odnajdować się, odnajdywać się1. «wrócić, zjawić się gdzieś po czasowej nieobecności»Przez tydzień go nie było, wreszcie się odnalazł.
przen. «odzyskać równowagę wewnętrzną; poczuć się sobą»Odnaleźć się w nowym środowisku.
Nie móc się odnaleźć w trudnej sytuacji, w nerwowej atmosferze.
2. «odszukać siebie wzajemnie, spotkać się po czasowej rozłące»Rozproszona w czasie wojny rodzina odnalazła się po wyzwoleniu.
3. «zostać odszukanym, odnalezionym»Zgubiona książka odnalazła się po miesiącu.
Odnalazł się ważny dokument.
Słownik języka polskiego . 2013.