- bez-
- 1. «przedrostek wyrazów pochodnych utworzonych od połączeń przyimka bez z rzeczownikiem w dopełniaczu»a) «tworzy przymiotniki z sufiksami -owy, -ny, -y (po k, g: -i) np. bezcelowy (od bez + celu), bezgotówkowy, bezksiężycowy; bezbłędny, beznadziejny, bezrolny; bezgłowy, bezręki»b) «tworzy odpowiadające im przysłówki z sufiksami: -owo, -nie, np. bezcelowo, bezgotówkowo; bezbłędnie, beznadziejnie, i rzeczowniki z sufiksem -ość, np. bezczelność, beznadziejność»c) «tworzy rzeczowniki oznaczające nosicieli cech, np. bezbożnik, bezwstydnik, bezwyznaniowiec»d) «tworzy rzeczowniki bez zmiany typu deklinacyjnego rzeczownika podstawowego lub ze zmianą na inny typ deklinacyjny, np. bezkres (m) - od bez kres(u) (m), bezład, bezruch, bezwstyd, lub: bezdeń (ż), - od bez dna (n), bezwład (m) - od bez władzy (ż), bezbrzeże, bezludzie, bezrobocie»e) «tworzy czasowniki, np. bezcześcić - od bez czci (daw. bez cześci)»2. «przedrostek tworzący przymiotniki od innych przymiotników, np. bezpośredni, bezsporny»∆ Przedrostek bez- występuje w formie beze- w dawnym przymiotniku: bezecny i w wyrazach od niego pochodnych: bezeceństwo, bezecność, bezecnie, bezecnik.
Słownik języka polskiego . 2013.