- bezdźwięczny
- «nie dźwięczący, przytłumiony, głuchy»
Bezdźwięczny głos.
∆ jęz. Spółgłoski bezdźwięczne «spółgłoski artykułowane bez udziału drgania wiązadeł głosowych»
Słownik języka polskiego . 2013.
bezdźwięczny
Look at other dictionaries:
bezdźwięczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niemający czystego, dźwięczącego brzmienia; przytłumiony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezdźwięczny ton źle odlanego dzwonu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
afoniczny — «bezdźwięczny» … Słownik języka polskiego
atoniczny — I 1. «bezdźwięczny» 2. jęz. «nie mający własnego akcentu» Wyraz atoniczny. II med. «dotknięty atonią, spowodowany atonią» Krwotok atoniczny … Słownik języka polskiego
bezdźwięcznie — 1. «nie wydając dźwięku; bardzo cicho» Powiedzieć coś bezdźwięcznie. 2. «ubezdźwięczniając, w sposób bezdźwięczny» Wymawiać bezdźwięcznie spółgłoski wygłosowe … Słownik języka polskiego
bezdźwięczność — ż V, DCMs. bezdźwięcznośćści, blm rzecz. od bezdźwięczny a) w zn. 1: Bezdźwięczność szeptu. b) w zn. 2: Bezdźwięczność spółgłosek dźwięcznych w pozycji przed spółgłoskami bezdźwięcznymi … Słownik języka polskiego
bezgłośny — «nie dający się usłyszeć, bardzo cichy, bezdźwięczny» Bezgłośny ruch warg. Bezgłośny płacz … Słownik języka polskiego
chrypa — ż IV, CMs. chrypapie; lm D. chryp «zaburzenia w brzmieniu głosu ludzkiego, wywołane najczęściej zmianami czynnościowymi lub organicznymi krtani; głos niski, matowy, bezdźwięczny, chrypiący» Mieć chrypę. Nie móc mówić z powodu chrypy. Leczyć… … Słownik języka polskiego
drewniany — drewnianyni «zrobiony z drewna» Drewniany stół, most, płot. Drewniana łyżka. Drewniane domki. Buty na drewnianych podeszwach. ∆ Budownictwo drewniane «dział budownictwa obejmujący budynki i konstrukcje z drewna, wyróżniający się odrębną… … Słownik języka polskiego
martwy — martwywi «taki, który nie żyje; o roślinie: zwiędły, uschnięty; o przedmiocie: nieżywotny, nieożywiony» Padł martwy na polu walki. Martwe zwierzę. Martwe gałązki. To jak martwa opoka nie zwróci w stronę oka, to strzela wkoło oczyma, to się łzami… … Słownik języka polskiego
matowy — I 1. «mający słaby, przyćmiony połysk lub nie mający połysku, nie błyszczący» Matowa cera. Matowy jedwab. 2. «nieprzezroczysty (zwykle o szkle)» Matowe szyby. Matowa żarówka. przen. «bezdźwięczny, przytłumiony, głuchy» Matowy głos. ‹niem.› II … Słownik języka polskiego
