Mieć chrypę.
Nie móc mówić z powodu chrypy.
Leczyć chrypę.
Słownik języka polskiego . 2013.
chrypa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. chrypapie, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaburzenia brzmienia głosu polegające na braku dźwięczności, na matowości i szorstkości; najczęściej będące objawem chorób … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chrypka — ż III, CMs. chrypkapce; lm D. chrypkapek «lekka chrypa» Wieczna, chroniczna chrypka. Dostać chrypki. Chrypka męczy kogoś, dokucza komuś … Słownik języka polskiego
chrypliwy — «spowodowany chrypą; ochrypły» Chrypliwy głos, kaszel … Słownik języka polskiego
chrypieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, chrypiećpię, chrypiećpi, chrypiećpiał, chrypiećpieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mówić z chrypą, chrypką w głosie; także: mieć chrypkę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chrypieć do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chrypka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. chrypkapce; lm D. chrypkapek {{/stl 8}}{{stl 7}} nieznaczna chrypa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć chrypkę. Mówić, śpiewać z chrypką. Chrypka przeszła komuś. Coś jest dobre na chrypkę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
