Nie puszczać bezkarnie przewinień.
Coś uchodzi bezkarnie.
Naśmiewać się bezkarnie z kogoś.
Psocili coraz bezkarniej.
Słownik języka polskiego . 2013.
bezkarnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. bezkarny: Ten proceder uchodził im bezkarnie, ale do czasu. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uchodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, uchodzićdzę, uchodzićdzi, uchodzićchodź {{/stl 8}}– ujść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, ujdę, ujdzie, ujdź, uszedł, uszła, uchodzićuszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uciekając… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gołębi — 1. Człowiek gołębiego serca, o gołębim sercu «człowiek niezwykle dobry, łagodny, tkliwy»: Opowiada o Niemcach, którzy dłuższy czas spędzili w Południowej Afryce. Niemcy ci twierdzą, że Murzyni tamtejsi są ludźmi gołębiego serca, ale absolutnie… … Słownik frazeologiczny
obejść — prawo, przepisy itp. «wykorzystując luki lub niedoskonałości prawa lub przepisów, bezkarnie je naruszyć»: Ostatnio szczytem hipokryzji było bezkarne obchodzenie przepisów zakazujących reklamy trunków. Browary zachwalały piwo bez alkoholu, którego … Słownik frazeologiczny
obchodzić — Obejść prawo, przepisy itp. «wykorzystując luki lub niedoskonałości prawa lub przepisów, bezkarnie je naruszyć»: Ostatnio szczytem hipokryzji było bezkarne obchodzenie przepisów zakazujących reklamy trunków. Browary zachwalały piwo bez alkoholu,… … Słownik frazeologiczny
broić — ndk VIa, broję, broisz, brój, broił «płatać figle; dokazywać, swawolić, psocić; dawniej też: czynić coś złego, dopuszczać się wybryków» Dzieci broiły na podwórku. Bezkarnie broić … Słownik języka polskiego
hulać — ndk I, hulaćam, hulaćasz, hulaćają, hulaćał 1. «bawić się hucznie, beztrosko; spędzać czas na zabawach, pijatykach» Hulać do upadłego. Hulać po nocach. ◊ Hulaj dusza! «okrzyk wyrażający chęć zabawy, zachętę do niej» 2. «poruszać się bezładnie we… … Słownik języka polskiego
płaz — m IV, Ms. płazzie; lm M. y 1. DB. a zool. płazy «Amphibia, gromada zmiennocieplnych kręgowców ziemnowodnych, o skórze z licznymi gruczołami śluzowymi, niekiedy jadowymi, oddychających płucami i skórą (larwy skrzelami), żyjących w pobliżu… … Słownik języka polskiego
ujść — dk, ujdę, ujdziesz, ujdź, uszedł, uszła, uszli, uszedłszy uchodzić ndk VIa, ujśćdzę, ujśćdzisz, uchodź, ujśćdził 1. tylko dk «idąc przebyć, przejść jakiś odcinek drogi» Ujść parę kroków. Ujść kawałek drogi. 2. «o cieczach, gazach: wydalić się,… … Słownik języka polskiego
upiec — dk XI, upiekę, upieczesz, upiekł, upiekła, upiekli, upieczony, upiekłszy «przygotować jakiś produkt do spożycia piekąc go w piecyku, prodiżu itp.» Upiec chleb, ciasto, mięso. ◊ Upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu «za jednym zachodem odnieść… … Słownik języka polskiego
