- opaść
- Idk Vc, opadnę, opadniesz, opadnij, opadł, opadłszy - opadać ndk I, \opaśćam, \opaśćasz, \opaśćają, \opaśćaj, \opaśćał, \opaśćany1. «osunąć się z góry na dół»
Mgła opada.
Głowa opadła mu na poduszki.
◊ Ręce opadają, opadły «już nic nie można zrobić, pomóc; jest się bezsilnym wobec czegoś»2. «odrywając się od czegoś spaść; odpaść»Owoce, liście opadają (z drzew).
Tynk opadł ze ściany.
Kwiaty opadły.
przen.Napięcie, zdenerwowanie, zmęczenie opadło z kogoś.
3. «sklęsnąć, stęchnąć»Ciasto opadło.
Puchlina opada.
4. «obniżyć się, zniżyć się»Teren łagodnie opada.
Wody rzeki opadły.
Rtęć termometru opadła.
5. «stracić na sile, stać się mniej intensywnym; osłabnąć»Gorączka opadła.
Gwar stopniowo opadał.
6. «napaść na kogoś, osaczyć, otoczyć»Opadli go wierzyciele.
Zgraja psów opadła ich na drodze.
przen.Opadły kogoś złe przeczucia, wyrzuty sumienia, wątpliwości.
7. daw. «zostać pozbawionym czegoś, stracić coś»dziś tylko we fraz. Opaść, opadać z sił «stracić siły, osłabnąć»◊ Opadać z ciała «chudnąć»8. → opadaćIIdk XI, opasę, opasiesz, opaś, opasł, opaśli, opasiony, opasłszy - opasać II ndk I, \opaśćam, \opaśćasz, \opaśćają, \opaśćaj, \opaśćał, \opaśćany«powiększyć wagę zwierzęcia przez intensywne karmienie; utuczyć»Opaść drób, bydło.
Słownik języka polskiego . 2013.