oporowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle w terminologii specjalistycznej: działający na zasadzie oporu, stawiający opór, stanowiący podporę, oparcie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łuk oporowy. Element oporowy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
БАЛАНСИР ОПОРНЫЙ — двуплечий рычаг, служащий для передачи усилий в машинах и совершающий качательное движение около оси (Болгарский язык; Български) опорен балансьор (Чешский язык; Čeština) úložná deska ložiska (Немецкий язык; Deutsch) RoUenlager (Венгерский язык;… … Строительный словарь
КОЛЬЦО ОПОРНОЕ — конструкция в виде кольца, воспринимающая распор от купольного или висячего покрытия (Болгарский язык; Български) опорен пръстен (Чешский язык; Čeština) operny věnec (Немецкий язык; Deutsch) Stützenring; Auflagerring (Венгерский язык; Magyar)… … Строительный словарь
РАСКОС ОПОРНЫЙ — раскос, примыкающий к опорному узлу фермы (Болгарский язык; Български) опорен диагонал (Чешский язык; Čeština) vzpěra (Немецкий язык; Deutsch) Auflagerdiagonale (Венгерский язык; Magyar) támaszpontból induló ferde rácsrúd (Монгольский язык)… … Строительный словарь
Узел опорный — узел фермы, устанавливаемый на опору (Болгарский язык; Български) опорен възел (Чешский язык; Čeština) podporový styčník (Немецкий язык; Deutsch) Auflagerknoten (Венгерский язык; Magyar) támaszcsomópont (Монгольский язык) тулгуурын зангилаа… … Строительный словарь
kołnierz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «wykończenie ubrania przy szyi» Aksamitny, koronkowy, karakułowy kołnierz. Kołnierz okrągły, prosty, szalowy, wykładany. Kołnierz marynarki a. od marynarki. Kołnierz u koszuli. Palto z futrzanym kołnierzem. Chwycić,… … Słownik języka polskiego
kozioł — m IV, D. kozła, Ms. koźle; lm M. kozły 1. B.=D. «dorosły samiec kozy domowej, także kóz dzikich» W stadzie kóz były dwa kozły. ∆ zool. Kozioł śnieżny «Oreamnos americanus, niewielki ssak górski z rodziny pustorożców, o gęstym, długim, niemal… … Słownik języka polskiego
kryptolowy — przym. od kryptol Kryptolowy filc oporowy … Słownik języka polskiego
mur — m IV, D. u, Ms. murze; lm M. y 1. «element budowli (np. ściana, sklepienie) lub samodzielna budowla, będąca zwykle ogrodzeniem, wykonane z cegieł, pustaków, kamieni, bloków betonowych itp., układanych na zaprawie lub na sucho (np. połączonych na… … Słownik języka polskiego
parcie — n I 1. «naciskanie, ciśnienie, napór» Parcie wód przerwało tamę. Parcie rumowiska skalnego powaliło drzewa. Parcie gruntu na mur oporowy. ∆ bot. Parcie korzeniowe «ciśnienie powstające w korzeniu rośliny, związane z aktywnym pobieraniem wody… … Słownik języka polskiego
