organiczny

1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący»

Świat organiczny Bałtyku.

Zanieczyszczenia organiczne wody.

∆ Schorzenia organiczne «choroby, których podłożem są zmiany anatomiczne w narządach i tkankach organizmu»

∆ Ewolucja organiczna «proces historycznego rozwoju organizmów żywych od form najprostszych do coraz wyżej zorganizowanych; ewolucja organizmów»

∆ Chemia organiczna «dział chemii zajmujący się budową, właściwościami, metodami otrzymywania i zastosowania związków organicznych, w których skład wchodzi przede wszystkim pierwiastek węgiel»

∆ Kwasy organiczne «związki organiczne zdolne do dysocjacji elektrolitycznej z utworzeniem jonu wodorowego dodatniego i reszty kwasowej zawierającej rodnik organiczny»

∆ Nawóz organiczny «nawóz powstały z odchodów zwierzęcych i ludzkich, słomy i różnych odpadków roślinnych; nawóz naturalny»

∆ Osady organiczne «osady stanowiące mniej lub więcej rozłożone szczątki organizmów, np. skały wapienne - powstałe ze skorupek otwornic, szczątków gąbek, korali, mięczaków itp.; złoża torfu i węgla powstałe z butwiejących roślin»

∆ Związki organiczne «związki występujące w świecie roślinnym i zwierzęcym (odgrywające istotną rolę we wszystkich procesach życiowych) lub otrzymywane syntetycznie, zawierające obok węgla i wodoru głównie następujące pierwiastki: tlen, azot, siarkę, fosfor, chlorowce»

∆ hist. Praca organiczna «kierunek działalności publicznej w Polsce, powstały w latach trzydziestych XIX w., wysuwający hasła legalnej obrony bytu narodowego, głównie przez rozwój gospodarki, oświaty i kultury»

◊ Organiczny wstręt «bardzo silny, nie dający się zwalczyć ani uzasadnić wstręt do czegoś lub kogoś»

2. «mający cechy, charakter jakiejś struktury; nierozerwalny»

Organiczna całość.

‹z gr.›