osamotnić

dk VIa, \osamotnićnię, \osamotnićnisz, \osamotnićnij, \osamotnićony - rzad. osamotniać ndk I, \osamotnićam, \osamotnićasz, \osamotnićają, \osamotnićaj, \osamotnićał

«opuścić kogoś, pozostawić samego (bez opieki, pomocy)»

Przez swój wyjazd osamotnił żonę.

Nie miał przyjaciół, był zupełnie osamotniony.