osłaniać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, osłaniaćam, osłaniaća, osłaniaćają, osłaniaćany {{/stl 8}}– osłonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, osłaniaćnię, osłaniaćni, osłoń, osłaniaćnięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osłaniać się – osłonić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} osłaniać, ochraniać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osłaniał się rękami przed ciosem. Osłoniła się peleryną przed deszczem. Osłonić się przed cudzym wzrokiem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
osłonić — → osłaniać … Słownik języka polskiego
kryć — ndk Xa, kryję, kryjesz, kryj, krył, kryty 1. «umieszczać, przechowywać w ukryciu, chować» Wiewiórka kryła orzechy w dziupli. Kryć kosztowności w schowku. 2. «taić coś, nie uzewnętrzniać czegoś» Kryć uczucia, myśli. Krył przed nią swoje zamiary. ◊ … Słownik języka polskiego
bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… … Słownik języka polskiego
darń — ż V, DCMs. darni; lm M. darnie, D. darni 1. «gęsty, zwarty splot traw wraz z ziemią, stanowiący łąki i trwałe pastwiska; odkrojone płaty tego splotu używane jako umocnienie ziemne stoków, nasypów, mogił itp.; darnina» Okładać, osłaniać skarpy… … Słownik języka polskiego
dekować — ndk IV, dekowaćkuję, dekowaćkujesz, dekowaćkuj, dekowaćował, dekowaćowany 1. pot. «chronić kogo przed czynną służbą wojskową na froncie, przed przymusową pracą itp.; pomagać komu w uchylaniu się od jakichś obowiązków; ukrywać, osłaniać» 2. roln.… … Słownik języka polskiego
opatulać — ndk I, opatulaćam, opatulaćasz, opatulaćają, opatulaćaj, opatulaćał, opatulaćany opatulić dk VIa, opatulaćlę, opatulaćlisz, opatulaćtul, opatulaćlił, opatulaćlony, pot. «osłaniać, okrywać, owijać kogoś, coś dla ochrony przed zimnem, deszczem… … Słownik języka polskiego
osłanianie — n I rzecz. od osłaniać … Słownik języka polskiego
ostrzelać — dk I, ostrzelaćam, ostrzelaćasz, ostrzelaćają, ostrzelaćaj, ostrzelaćał, ostrzelaćany ostrzeliwać ndk VIIIb, ostrzelaćwuję, ostrzelaćwujesz, ostrzelaćwuj, ostrzelaćiwał, ostrzelaćiwany 1. «obrzucić pociskami z broni palnej, wielokrotnie strzelić… … Słownik języka polskiego
