bronić

bronić
ndk VIa, \bronićnię, \bronićnisz, broń, \bronićnił, \bronićniony
1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku»

Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia.

Bronić kogoś własną piersią.

Bronić fortecy, miasta, kraju, ojczyzny.

Bronić kogoś przed bandytami, przed napastnikami.

Dzielnie broniony odcinek frontu.

Wojsko broniące granic.

2. «być osłoną, chronić przed czymś; strzec, osłaniać, zabezpieczać»

Mury bronią grodu.

Prawo broni obywatela.

Bronić przed krzywdą, niebezpieczeństwem, szkodą, zniszczeniem.

Wały broniące przed wylewem rzeki.

Zamki, rygle broniące czegoś przed kradzieżą, przed złodziejami.

◊ Broń Boże «absolutnie nie, nic podobnego»
◊ Niech Bóg broni a) «strach pomyśleć, straszne rzeczy, okropność!» b) «nic podobnego, wcale nie, jako żywo nie!»
3. «ujmować się, wstawiać się za kimś lub za czymś; odpierać zarzuty; występować jako obrońca (w sądzie)»

Bronić gorąco, żarliwie, bez przekonania.

Bronić prawdy, słuszności, swego zdania, stanowiska, sprawy.

Bronić pracy doktorskiej.

Artykuł, mowa, pismo broniące kogoś, czegoś.

Adwokat broniący oskarżonego, przestępcę.

Bronić przed oszczerstwem, przed niesłusznym zarzutem.

4. «zabraniać, zakazywać, nie pozwalać, nie dawać»

Bronić komuś wstępu na salę, do swego domu.

Bronić komuś łowić, polować, pójść do kina albo łowienia, polowania, pójścia do kina.

bronić się
1. «występować czynnie w swojej obronie, zwykle z bronią w ręku, odpierać atak»

Bronić się dzielnie, do ostatka, do upadłego.

Bronić się szablą.

Bronić się w twierdzy.

Broni się jeszcze z wież Alpuhary Almanzor z garstką rycerzy. (Mickiewicz)

2. «występować w swojej obronie, odpierać stawiane sobie zarzuty, uniewinniać się, tłumaczyć się»

Bronić się w sądzie.

Bronić się przed niesłusznym posądzeniem, zarzutem.

3. «strzec się, chronić się, zabezpieczać się przed kimś, przed czymś; opierać się komuś, czemuś, opędzać się od kogoś, od czegoś, wzbraniać się, zapobiegać czemuś»

Bronić się od złych myśli.

Bronić się przed ciekawością sąsiadów, przed gośćmi, przed natrętami.

Bronić się przeciwko napływającym łzom.

Bronić się uczuciu litości, pokusie, marzeniom.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • bronić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, bronićnię, bronićni, broń, bronićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwykle za pomocą środków fizycznych nie dopuszczać do naruszenia integralności tego, co się posiada, nad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bronić — kogoś, czegoś zębami i pazurami zob. ząb 1 …   Słownik frazeologiczny

  • bronić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odpierać od siebie czyjś atak fizyczny lub słowny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bronić się przed nacierającym przeciwnikiem. Bronić się przed psem, przed komarami. Bronić się w sądzie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bronić się — przed czymś rękami i nogami «bronić się przed czymś uparcie, rozpaczliwie, używając wszelkich możliwych sposobów obrony»: Książę broni się przed małżeństwem rękami i nogami. M. Brandys, Poniatowski. Bronić się zębami i pazurami zob. ząb 1 …   Słownik frazeologiczny

  • bronić straconych pozycji — {{/stl 13}}{{stl 7}} bronić przegranej sprawy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Adwokat miał świadomość, że broni straconych pozycji. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Apartment Bronic — (Задар,Хорватия) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: Ivane Brlić Mažuranić 4 …   Каталог отелей

  • Polish Army oaths — Polish Armed Forces Branches …   Wikipedia

  • ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma …   Słownik frazeologiczny

  • pazur — m IV, D. a, Ms. pazururze; lm M. y 1. «u niektórych płazów, większości gadów, u ptaków i wielu ssaków, szczególnie drapieżnych: hakowato wygięta i ostro zakończona płytka rogowa pokrywająca z wierzchu i z boków końcowe człony palców i wystająca… …   Słownik języka polskiego

  • ząb — m IV, D. zęba, Ms. zębie; lm M. zęby 1. «każdy z drobnych tworów w kształcie płytki lub stożka zbudowanych z zębiny, pokrytej szkliwem, osadzonych w zębodole obu szczęk u człowieka i zwierząt kręgowych; służy do chwytania i rozdrabniania… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”