Zachowywać się w osobliwy sposób.
Nosić osobliwe kapelusze.
Nie ma w tym nic osobliwego.
Wieczór był osobliwy.
Słownik języka polskiego . 2013.
osobliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, osobliwywi, osobliwywszy {{/stl 8}}{{stl 7}} często z odcieniem dezaprobaty: inny niż reszta, zwracający uwagę; szczególny, niezwykły, odmienny, dziwny, dziwaczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osobliwy widok. Osobliwa… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ОСОБЛИВЫЙ — ОСОБЛИВЫЙ. Слово особливый литературно книжного происхождения. Оно заимствовано русским языком из языка польского в начале XVIII в. Позднее из польского же языка слово osobliwy перешло в чешский философский язык. Так, В. Кипарский отмечает в… … История слов
cudacki — cudackiccy «właściwy cudakowi; dziwaczny, ekscentryczny, osobliwy, śmieszny; cudaczny» Cudacki strój. Cudackie maniery, zachowanie się … Słownik języka polskiego
cudaczny — cudacznyni, cudacznyniejszy «dziwaczny, śmieszny, ekscentryczny, osobliwy; cudacki» Cudaczny kapelusz. Cudaczne nazwisko. Opowiadać cudaczne historie … Słownik języka polskiego
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
dziwaczny — dziwacznyni, dziwacznyniejszy «zwracający uwagę swoją osobliwością, nietypowością; śmieszny, cudaczny, osobliwy» Dziwaczne myśli, pogłoski, pretensje. Dziwaczny kapelusz, wygląd, strój … Słownik języka polskiego
egzotyczny — egzotycznyni, egzotycznyniejszy 1. «właściwy krajom o całkowicie odmiennym klimacie i cywilizacji, zwłaszcza krajom podzwrotnikowym, pochodzący z tych krajów; cudzoziemski, obcy, zamorski» Egzotyczna roślinność. Egzotyczne kraje, ludy, zwierzęta … Słownik języka polskiego
ewenement — m IV, D. u, Ms. ewenementncie; lm M. y książk. «niezwykłe zdarzenie, osobliwy wypadek; sensacja» Czyjś utwór uchodzi za ewenement artystyczny, literacki. Jego ożenek stał się ewenementem w rodzinie. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
kuriozalny — kuriozalnyni «niezwykły, osobliwy, dziwaczny» Kuriozalny pomysł. Cena wydawała się kuriozalna … Słownik języka polskiego
oryginalny — oryginalnyni, oryginalnyniejszy 1. «samoistny, swoisty, nie będący naśladownictwem lub przeróbką; nie fałszowany, autentyczny» Oryginalny dokument. Oryginalna twórczość. Oryginalna pisownia. 2. «tworzący samodzielnie, nie opierający się na… … Słownik języka polskiego
