- pakować
- ndk IV, \pakowaćkuję, \pakowaćkujesz, \pakowaćkuj, \pakowaćował, \pakowaćowany1. «układać coś (rzeczy, towary) w paczkę, wkładać coś do walizki, do skrzyni itp. w celu wysłania, przewiezienia, zabrania w podróż»
Pakować bieliznę, ubranie do walizki.
Pakować książki do teczki.
∆ Pakować walizkę, kufer, plecak itp. «pakować rzeczy do walizki, kufra, plecaka itp.»◊ pot. Pakować coś komuś (łopatą) do głowy «uczyć kogoś, przekonywać kogoś o czymś, tłumaczyć, perswadować komuś (zwykle komuś mało zdolnemu)»2. pot. «wkładać, wsadzać coś (komuś) gdzieś siłą, z trudem, w dużej liczbie, ilości; wpychać»Pakowała do buzi duże kawały bułki.
Pakowano dzieci do zatłoczonych wagonów.
przen. «wkładać w coś wiele pieniędzy; wydawać na coś»Pakować pieniądze w mieszkanie, w przedsiębiorstwo.
3. pot. «kierować kogoś gdzieś siłą; wtrącać, zamykać»Pakowano wszystkich do więzienia.
pakować się1. «pakować swoje rzeczy»Pakowała się w pośpiechu.
2. pot. «wchodzić gdzieś szybko, energicznie, bezceremonialnie; pchać się, wchodzić gdzieś niepotrzebnie»Wszyscy pakowali się do samochodów.
◊ Pakować się w kłopoty, w tarapaty «stwarzać sobie sytuację trudną, kłopotliwą, bez wyjścia»
Słownik języka polskiego . 2013.