parować

parować
I
ndk IV, \parowaćruję, \parowaćrujesz, \parowaćruj, \parowaćował, \parowaćowany
1. «o cieczach: zamieniać się w parę, przechodzić ze stanu ciekłego lub stałego w stan lotny, gazowy, ulatniać się w postaci pary»

Woda, benzyna paruje.

2. «o powierzchni nasyconej wodą, o zbiornikach napełnionych wodą lub jakąś cieczą, o roślinach itp.: wydzielać wodę w postaci pary, wydzielać parę»

Ziemia, łąka parowała po deszczu.

3. «poddawać coś działaniu pary, gotować parą, na parze»

Parować ziemniaki w kotle, w parniku.

Parować ryby przed wędzeniem.

Filety parowane.

II
ndk IV, \parowaćruję, \parowaćrujesz, \parowaćruj, \parowaćował, \parowaćowany
«odbijać, odpierać cios, uderzenie (zwykle w szermierce)»

Parować pchnięcie szabli.

Bokser parował ciosy przeciwnika.

przen.

Parować zarzuty, argumenty.

‹fr.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • parować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, parowaćruję, parowaćruje, parowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o cieczy lub ciele stałym: zamieniać się w stan gazowy, w parę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Woda, spirytus paruje.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • parowanie — I n I rzecz. od I parować Parowanie wody. ∆ fiz. Ciepło parowania «ilość ciepła wyrażona w kaloriach, potrzebna do zamiany (w stałej temperaturze) 1 mola substancji ciekłej w stan pary» II n I rzecz. od II parować Parowanie ciosów …   Słownik języka polskiego

  • cięcie — n I; lm D. cięć 1. rzecz. od ciąć. przen. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele, przyznawanych dotacji, świadczeń itp.» Cięcia w budżecie a. cięcia budżetowe. 2. «cios, uderzenie ostrym, tnącym narzędziem; sposób uderzania bronią… …   Słownik języka polskiego

  • dymić — ndk VIa, dymićmię, dymićmisz, dymićmił 1. «wydzielać dym, wypuszczać kłęby dymu; kopcić» Komin, piec, dymi. 2. «wydzielać parę; parować» Kawa, zupa dymi. dymić się to samo, co dymić a) w zn. 1: Dymiło się z kominów. W pokoju się dymi. b) w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

  • dymić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dymićmię, dymićmi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać dym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komin, piec, lokomotywa dymi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sparować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}parować II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”