- pewność
- ż V, DCMs. \pewnośćści, blm1. «niezachwiane przekonanie o istnieniu czegoś lub o tym, że rzecz się ma w określony sposób; ufność co do czegoś, bycie całkowicie pewnym czegoś»
Absolutna, niezachwiana, niezłomna pewność.
Mówić, stwierdzać, wiedzieć coś z (całą) pewnością.
Miała pewność, że wróci zdrów.
Nabrał pewności, że wszystko będzie dobrze.
Nie mieć pewności co do czegoś.
◊ Dla pewności «żeby być całkowicie pewnym czegoś, na wszelki wypadek, dla uniknięcia przykrych niespodzianek»◊ Pewność siebie «sposób bycia świadczący o czyjejś wierze w swoją wartość, nacechowany śmiałością, dufnością»2. «zdecydowanie, sprawność, niezawodność w działaniu, śmiałość, swoboda»Pewność ruchów, strzałów.
Pewność ręki.
Kroki jej nabrały pewności.
Rozmawiał o wszystkim z pewnością światowca.
Wobec niej tracił całą pewność.
3. «całkowita wiarygodność, prawdziwość»Pewność założeń, wywodów, stwierdzeń, przekonań.
z pewnością w użyciu przysłów. «na pewno, bez wątpienia lub z dużą dozą prawdopodobieństwa»Z pewnością to dobry człowiek.
Z pewnością zdążysz na pociąg.
Z pewnością nadejdzie za chwilę.
Słownik języka polskiego . 2013.