- pewny
- a. pewien (tylko w funkcji orzecznika) \pewnyni, \pewnyniejszy1. «taki, który niewątpliwie nastąpi; niechybny, zapewniony»
Iść na pewną śmierć.
Zwycięstwo było prawie pewne.
Pewna zguba.
Pewne nieszczęście.
2. «o człowieku: godny zaufania, taki, na którym można polegać»To pewni ludzie, można z nimi współpracować.
◊ Umieścić, zostawić coś, kogoś w pewnych rękach, oddać w pewne ręce «umieścić, zostawić coś lub kogoś u kogoś zaufanego, oddać pod jego opiekę»3. «nie budzący wątpliwości, niewątpliwy, udowodniony»Pewne informacje, dowody, wnioski.
To pewne źródło.
◊ To pewne, to pewna (domyślne: rzecz) «nie ulega wątpliwości, niewątpliwie; rzecz nie budząca wątpliwości»4. «dający niewątpliwe rezultaty, niezawodny, skuteczny»Pewny strzał.
◊ Pewny krok, ruch, głos «krok, ruch, głos zdecydowany, śmiały, nie zdradzający wahania»◊ Pewne oko, pewna ręka «oko, ręka nie zawodzące w działaniu»5. tylko w funkcji orzecznika «całkowicie przekonany o czymś, wierzący w coś, nie mający wątpliwości, ufny»Być pewnym zwycięstwa.
Nie jestem pewna, czy to prawda.
Jestem pewny (pewien) dyskrecji z twojej strony.
◊ Nie być pewnym jutra «nie być pewnym, czy nie zdarzy się wkrótce coś złego»◊ Być kogoś pewnym «całkowicie polegać na kimś, ufać komuś»◊ Ktoś jest pewny swego «ktoś jest przekonany o słuszności swoich racji»◊ Ktoś jest pewny siebie a) «ktoś jest przeświadczony o słuszności swoich racji» b) «ktoś jest przekonany o swojej wartości»6. tylko w funkcji orzecznika «nie narażony na niebezpieczeństwo, bezpieczny»Tylko w nocy czuł się pewny (pewien).
Słownik języka polskiego . 2013.