plastyczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. plastycznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrazistość, wyraźne zarysowanie kształtów, konturów; wypukłość, bryłowatość form (w malarstwie, rzeźbie itp.) : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
plastyka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. plastykayce, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dziedzina sztuki obejmująca twórczość odbieraną wizualnie: malarstwo, rysunek, grafikę, fotografikę, rzeźbę, architekturę i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Michał Życzkowski — (12 April 1930 in Kraków – 24 May 2006 in Kraków) was a Polish technician, professor and doctor honoris causa of the Cracow University of Technology, full member of Polish Academy of Sciences and Polish Academy of Learning, Foreign Corresponding… … Wikipedia
Пластичность — Способность материала без разрушения изменять свои размеры и форму под воздействием внешней нагрузки и сохранять эти изменения после прекращения ее действия. Источник: Словарь архитектурно строительных терминов свойство твёрдых тел, не разрушаясь … Строительный словарь
blik — m III, D. u, N. blikkiem; lm M. i szt. «grubo nałożona na obrazie jasna farba, mająca odwzorować skupienia odbitego światła, np. na gałce ocznej, podkreślająca plastyczność i połyskliwość malowanego przedmiotu» ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
plastyka — ż III, CMs. plastykayce, blm 1. «architektura, rzeźba, malarstwo i grafika» 2. «sugestywne, obrazowe przedstawienie, opisanie postaci, sytuacji itp.; obrazowość, plastyczność» Plastyka gestu, mimiki. 3. «wyrazistość, wypukłość form, kształtów,… … Słownik języka polskiego
stereo- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «wskazujący na trójwymiarowość, plastyczność, przestrzenność tego, co oznacza drugi człon złożenia, np. stereofonia, stereometria, stereofotografia» b) rzad. «wskazujący na duży stopień zwartości tego, co… … Słownik języka polskiego
termoutwardzalny — ∆ techn. Tworzywa termoutwardzalne «rodzaj tworzyw sztucznych, które pod wpływem ogrzewania tracą plastyczność i utwardzają się» … Słownik języka polskiego
wiązać — ndk IX, wiążę, wiążesz, wiąż, wiązaćał, wiązaćany 1. «umocowywać (tkaninę, wstążkę itp.) tworząc węzeł, kokardę; łączyć końce (tkaniny, taśmy, sznura itp.), przeplatając je w węzeł, kokardę» Wiązać końce sznura. Wiązać zerwaną nić. Wiązać krawat … Słownik języka polskiego
cień — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. cienia; lm D. cieni || cieniów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ciemne odbicie nieprzezroczystego obiektu oświetlonego z jednej strony, utworzone przez padające promienie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
