- plecy
- blp, D. \plecyców1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa»
Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy.
Szeroki, rozrosły w plecach.
Uderzyć kogoś w plecy, po plecach.
Mieć chustkę na plecach.
Nieść wiązkę chrustu na plecach.
Zarzucić coś na plecy.
Iść z flintą przez plecy.
Dreszcz, mróz, mrowie itp. chodzi po plecach, przechodzi przez plecy.
∆ lotn. Lot na plecach «lot samolotu lub szybowca podwoziem do góry; lot odwrócony, lot plecowy»◊ Giętkie plecy «brak mocnych zasad, oportunizm»◊ Mieć (silne, mocne itp.) plecy «mieć poparcie, protekcję»◊ Nie mieć pleców «nie mieć poparcia, protekcji»◊ Chować, kryć się za czyjeś plecy, za czyimiś plecami «nie chcąc ponosić ryzyka korzystać z tego, że ktoś inny się naraża, jest wystawiony na niebezpieczeństwo; zrzucać odpowiedzialność z siebie na kogoś innego»◊ Odwrócić się plecami do kogoś, do czegoś «przestać okazywać komuś, czemuś zainteresowanie, stać się dla kogoś obojętnym, zacząć kogoś lekceważyć»◊ Pokazać (komuś) plecy «odwrócić się tyłem; odejść, uciec»◊ Robić coś za czyimiś plecami «robić coś ukrywając się przed kimś, w tajemnicy przed kimś, bez czyjejś wiedzy»◊ Stać plecami do kogoś, do czegoś «stać do kogoś, do czegoś tyłem»◊ Stać za czyimiś plecami, stać komuś za plecami «stać za kimś z tyłu»◊ Zadać komuś cios w plecy «zaatakować kogoś podstępnie, znienacka»2. «tylna część ubrania okrywająca tę część ciała»Plecy palta, sukni.
Kroić plecy do bluzki.
Słownik języka polskiego . 2013.
